Aŭskultu, ho Dio, mian krion;

Atentu mian preĝon.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro:

Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo,

Fortika turo kontraŭ malamiko.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo,

Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn;

Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo,

Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

7 Li restu eterne antaŭ Dio;

Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne,

Plenumante miajn promesojn ĉiutage.