Bone estas glori la Eternulon

Kaj prikanti Vian nomon, ho Plejaltulo;

2 Rakonti matene pri Via boneco

Kaj nokte pri Via fideleco,

3 Sur dekkorda instrumento kaj sur psaltero,

Per solenaj sonoj de harpo.

4 Ĉar Vi ĝojigis min, ho Eternulo, per Viaj agoj;

La farojn de Viaj manoj mi prikantos.

5 Kiel grandaj estas Viaj faroj, ho Eternulo!

Tre profundaj estas Viaj pensoj.

6 Malklerulo ne scias,

Kaj malsaĝulo tion ne komprenas.

7 Kiam malvirtuloj verdestas kiel herbo

Kaj ĉiuj malbonaguloj floras,

Tio kondukas al ilia ekstermiĝo por eterne.

8 Kaj Vi estas alta eterne, ho Eternulo.

9 Ĉar jen Viaj malamikoj, ho Eternulo,

Jen Viaj malamikoj pereas,

Diskuras ĉiuj malbonaguloj.

10 Sed mian kornon Vi altigas kiel la kornon de bubalo;

Mi estas oleita per freŝa oleo.

11 Kaj mia okulo rigardas miajn malamikojn;

Pri la malbonaguloj, miaj kontraŭuloj, aŭdas miaj oreloj.

12 Virtulo verdestas, kiel palmo,

Staras alte, kiel cedro sur Lebanon.

13 Plantitaj en la domo de la Eternulo,

Ili verdestas en la kortoj de nia Dio.

14 Ili floras ankoraŭ en la maljuneco,

Estas sukplenaj kaj freŝaj,

15 Por sciigi, ke la Eternulo estas justa,

Mia fortikaĵo, kaj ne ekzistas en Li maljusteco.