1 Þegar Heródes konungur frétti um Jesú, 2 sagði hann við menn sína: „Þessi Jesús hlýtur að vera Jóhannes skírari, risinn upp frá dauðum, 3 fyrst hann gerir öll þessi kraftaverk.“ Heródes hélt Jóhannesi hlekkjuðum í fangelsi að kröfu Heródíasar, konu Filippusar bróður síns, 4 en Jóhannes hafði ávítað Heródes fyrir að taka hana frá honum og kvænast henni sjálfur. 5 Heródes hefði látið taka Jóhannes af lífi fyrir löngu, ef hann hefði ekki óttast uppþot, því almenningur trúði að Jóhannes væri spámaður. 6 Á afmælisdegi Heródesar dansaði dóttir Heródíasar fyrir hann og líkaði honum það svo vel 7 að hann hét að gefa henni hvað sem hún vildi að launum. 8 Að ósk móður sinnar bað stúlkan um höfuð Jóhannesar á fati. 9 Konungurinn varð hryggur, en hann vildi ekki ganga á bak orða sinna í áheyrn gestanna og gaf því skipun um að þetta skyldi gert. 10 Jóhannes var hálshöggvinn í fangelsinu, 11 og stúlkunni fært höfuð hans á fati. Hún afhenti síðan móður sinni það. 12 Lærisveinar Jóhannesar sóttu líkið og greftruðu, sögðu síðan Jesú frá atburðinum. 13 Þegar Jesús fékk fréttirnar hélt hann, á bátnum, á óbyggðan stað til þess að geta verið einn. Þegar fólkið sá hvert hann fór, streymdi það þangað landleiðina úr þorpunum.

14 Þegar Jesús steig á land beið hans mikill mannfjöldi. Hann vorkenndi fólkinu og læknaði þá sem sjúkir voru. 15 Um kvöldið komu lærisveinarnir til hans og sögðu: „Það er löngu kominn kvöldverðartími, en hér í óbyggðinni er engan mat að fá. Sendu fólkið burt, svo að það geti farið til þorpanna og keypt sér mat.“ 16 „Það er óþarfi,“ svaraði Jesús, „þið skuluð gefa því að borða!“ 17 „Ha, við!“ hrópuðu þeir. „Við eigum aðeins fimm brauð og tvo fiska.“

18 „Komið með það hingað,“ sagði Jesús, 19 og því næst sagði hann fólkinu að setjast niður í grasið. Hann tók brauðin fimm og fiskana, horfði til himins og þakkaði Guði fyrir matinn. Þegar hann hafði brotið brauðin í sundur, rétti hann lærisveinunum þau og þeir skiptu þeim meðal fólksins. 20 Allir urðu mettir! Eftir á fylltu þeir tólf körfur með brauðmolum sem af gengu! 21 (Um 5.000 karlmenn voru þarna þennan dag, auk kvenna og barna.) 22 Strax að þessu loknu sagði Jesús lærisveinunum að fara um borð í bátinn og sigla yfir vatnið, á meðan ætlaði hann að koma fólkinu frá sér.

23-24  Þegar fólkið var farið, fór hann upp á fjallið til að biðjast fyrir. Nóttin skall á og lærisveinarnir áttu í erfiðleikum úti á miðju vatninu. Það hafði hvesst og þeir áttu fullt í fangi með að verja bátinn áföllum. 25 Um fjögurleytið kom Jesús til þeirra gangandi á vatninu! 26 Þeir æptu af skelfingu, því þeir héldu að þetta væri vofa. 27 En þá kallaði Jesús til þeirra og sagði: „Verið óhræddir, þetta er ég!“ 28 Þá hrópaði Pétur til hans og sagði: „Herra, ef þetta ert þú, leyfðu mér þá að koma til þín.“ 29 „Já, gerðu það. Komdu!“ svaraði Jesús. Pétur steig þá yfir borðstokkinn og gekk á vatninu í átt til Jesú. 30 En þegar Pétur sá öldurótið varð hann skelkaður og tók að sökkva. „Jesús, bjargaðu mér!“ hrópaði hann. 31 Jesús rétti honum samstundis höndina og dró hann upp. „Þú hefur litla trú,“ sagði Jesús. „Af hverju efaðist þú?“ 32 Veðrið lægði um leið og þeir stigu í bátinn. 33 Hinir sem í bátnum voru sögðu þá fullir ótta og lotningar: „Þú ert sannarlega sonur Guðs!“

34 Þegar þeir komu að landi í Genesaret, 35 fréttist jafnskjótt um allan bæinn að þeir væru komnir. Fólk fór um allt og hvatti aðra til að fara með sjúklinga til hans. 36 Þeir sem veikir voru báðu hann að leyfa sér að snerta, þó ekki væri nema faldinn á yfirhöfn hans, og allir sem það gerðu læknuðust.