1 چون بلعام دید که قصد خداوند این است که قوم اسرائیل را برکت دهد، پس مثل دفعات پیش سعی نکرد از عالم غیب پیام بگیرد. او سرش را به طرف دشت برگرداند 2 و اردوی اسرائیل را دید که قبیله به قبیله در دشت پخش شده‌اند. آنگاه روح خدا بر او قرار گرفت، 3‏-9 و دربارهٔ ایشان چنین پیشگویی کرد:

10 بالاق به شدت خشمگین شد. او در حالی که دستهایش را به هم می‌کوبید سر بلعام فریاد کشید: «من تو را به اینجا آوردم تا دشمنانم را نفرین کنی، ولی در عوض، تو سه بار آنان را برکت دادی. 11 از اینجا برو! برگرد به خانه‌ات! من تصمیم داشتم به تو پاداش خوبی دهم، ولی خداوند تو را از آن بازداشت.»

12 بلعام جواب داد: «مگر به فرستاده‌های تو نگفتم که 13 اگر بالاق یک کاخ پر از طلا و نقره هم به من بدهد، نمی‌توانم از فرمان خداوند سرپیچی نموده، آنچه خود بخواهم بگویم. من هر چه خداوند بفرماید همان را می‌گویم. 14 حال، پیش قوم خود باز می‌گردم، ولی پیش از رفتنم بگذار به تو بگویم که در آینده بنی‌اسرائیل بر سر قوم تو چه خواهند آورد.»

15‏-19 آنگاه بلعام چنین پیشگویی کرد:

20 سپس، بلعام به طرف عمالیقی‌ها چشم دوخت و چنین پیشگویی کرد:

21‏-22  بعد به قینی‌ها نظر انداخت و چنین پیشگویی کرد:

23‏-24  او با این سخنان به پیشگویی خود خاتمه داد:

25 آنگاه بلعام و بالاق هر یک به خانه‌های خود رفتند.