1 آیا ندای حکمت را نمی‌شنوید و به آواز بصیرت گوش نمی‌دهید؟ 2‏-3  حکمت دم دروازه‌های شهر و سر چهارراه‌ها و جلوی در هر خانه‌ای ایستاده، می‌گوید: 4 «ای مردم، شما را صدا می‌زنم. 5 ای انسانهای جاهل و نادان به ندای من گوش دهید و زیرکی و فهم کسب کنید. 6‏-7  به من گوش دهید، زیرا سخنان من گرانبهاست. من حقیقت و راستی را بیان می‌کنم و از ناراستی نفرت دارم. 8 سخنان من بر حق است و کسی را گمراه نمی‌کند. 9 سخنان من برای کسی که گوش شنوا داشته باشد واضح و روشن است. 10 تعلیمی که من می‌دهم از طلا و نقره گرانبهاتر است. 11 ارزش من از یاقوت بیشتر است و هیچ چیز را نمی‌توان با من مقایسه کرد.

12 «من حکمتم و از زیرکی و دانایی و بصیرت برخوردار می‌باشم. 13 اگر کسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تکبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.

14‏-15  «منم که هدایت می‌کنم و فهم و بصیرت می‌بخشم. به نیروی من پادشاهان سلطنت می‌کنند و قضات به عدل و انصاف قضاوت می‌نمایند. 16 تمام رهبران و بزرگان جهان به کمک من حکمرانی می‌کنند.

17 «من کسانی را که مرا دوست دارند، دوست می‌دارم. آنانی که در جستجوی من باشند مرا خواهند یافت. 18 ثروت و حرمت، اموال و موفقیت در اختیار من است. 19 بخشش‌های من از طلای ناب و نقرهٔ خالص بهتر است. 20 راههای من عدل و حق است. 21 ثروت حقیقی از آن کسانی است که مرا دوست دارند، زیرا من خزانه‌های ایشان را پر می‌سازم.

22 «در ابتدا، قبل از آفرینش عالم هستی، خداوند مرا با خود داشت. 23 از ازل، پیش از به وجود آمدن جهان، من شکل گرفتم* 8‏:23 یا «من مقرر شدم».. 24 قبل از پیدایش اقیانوسها و چشمه‌های پر آب، 25 قبل از آنکه کوهها و تپه‌ها به وجود آیند، 26 قبل از آنکه خدا زمین و صحراها و حتی خاک را بیافریند من به وجود آمدم.

27 «هنگامی که خدا آسمان را استوار ساخت و افق را بر سطح آبها کشید من آنجا بودم. 28 وقتی ابرها را در آسمان گسترانید و چشمه‌ها را از اعماق جاری نمود، 29 وقتی حدود دریاها را تعیین کرد تا آبها از آن تجاوز نکنند و وقتی اساس زمین را بنیاد نهاد، 30 من نزد او معمار بودم. موجب شادی همیشگی او بودم و در حضورش شادی می‌کردم. 31 دنیا و انسانهایی که او آفریده بود مایهٔ خوشی من بودند.

32 «پس ای جوانان به من گوش دهید، زیرا همهٔ کسانی که از دستورهای من پیروی می‌کنند سعادتمندند. 33 به نصیحت من گوش کنید؛ عاقل باشید و نصیحت مرا رد نکنید. 34 خوشا به حال کسی که به من گوش دهد و هر روز جلوی در خانهٔ من انتظار مرا بکشد، 35 زیرا هر که مرا بیابد حیات را یافته و خداوند را خشنود ساخته است؛ 36 اما کسی که مرا از دست بدهد به جانش لطمه می‌زند، آنانی که از من متنفر باشند مرگ را دوست دارند.»