1 ای عادلان، خداوند را با سرودی شاد ستایش کنید! خداوند را ستودن زیبندهٔ نیکان است. 2 خداوند را با بربط بپرستید و با عود ده تار برای او سرود بخوانید! 3 سرودهای تازه برای خداوند بسرایید، نیکو بنوازید و با صدای بلند بخوانید.

4 زیرا کلام خداوند راست و درست است و او در تمام کارهایش امین و وفادار است. 5 او عدل و انصاف را دوست دارد. جهان سرشار از محبت خداوند است.

6 به فرمان خداوند آسمانها به وجود آمد؛ او با کلام دهانش خورشید و ماه و ستارگان را آفرید. 7 او آبهای دریاها را در یک جا جمع کرد و آبهای عمیق را در مخزنها ریخت.

8 ای همهٔ مردم روی زمین، خداوند را حرمت بدارید و در برابر او سر تعظیم فرود آورید! 9 زیرا او دستور داد و دنیا آفریده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی به وجود آمد.

10 خداوند مشورت قومها را بی‌اثر می‌کند و نقشه‌های آنها را نقش بر آب می‌سازد. 11 اما تصمیم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پایدار است.

12 خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است! خوشا به حال مردمی که خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است!

13 خداوند از آسمان نگاه می‌کند و همهٔ انسانها را می‌بیند؛ 14 او از مکان سکونت خود، تمام ساکنان جهان را زیر نظر دارد. 15 او که خالق دلهاست، خوب می‌داند که در دل و اندیشهٔ انسان چه می‌گذرد.

16 پادشاه به سبب قدرت لشکرش نیست که پیروز می‌شود؛ سرباز با زور بازویش نیست که نجات پیدا می‌کند. 17 اسب جنگی نمی‌تواند کسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن کار بیهوده‌ای است.

18 اما خداوند از کسانی که او را گرامی می‌دارند و انتظار محبتش را می‌کشند مراقبت می‌کند. 19 او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد.

20 امید ما به خداوند است. او مددکار و مدافع ماست. 21 او مایهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدّس او توکل می‌کنیم.

22 خداوندا، محبت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم!