1 خداوند بزرگ است و باید او را در کوه مقدّسش در اورشلیم، ستایش کرد.

2 چه زیباست صهیون، آن کوه بلند خدا، آن شهر پادشاه بزرگ، که موجب شادی تمام مردم جهان می‌باشد! 3 خدا در دژهای اورشلیم است، او خود را همچون محافظ آن نمایان خواهد ساخت.

4 پادشاهان جهان متحد شدند تا به اورشلیم حمله کنند. 5 اما وقتی آن را دیدند، شگفت‌زده شده، گریختند. 6 در آنجا ترس، آنان را فرا گرفت و همچون زنی در حال زایمان، وحشتزده شدند. 7 تو ای خدا، آنان را مانند کشتیهای تَرشیش که باد شرقی آنها را در هم می‌کوبد، نابود کردی.

8 آنچه دربارهٔ کارهای خداوند شنیده بودیم، اینک با چشمان خود در شهر خداوند لشکرهای آسمان می‌بینیم: او اورشلیم را برای همیشه پایدار نگه خواهد داشت.

9 ای خدا، ما در داخل خانهٔ تو، به رحمت و محبت تو می‌اندیشیم. 10 تو مورد ستایش همهٔ مردم هستی؛ آوازهٔ تو به سراسر جهان رسیده است؛ دست راستت سرشار از عدالت است. 11 به‌سبب داوریهای عادلانهٔ تو ساکنان صهیون شادی می‌کنند و مردم یهودا به وجد می‌آیند.

12 ای قوم خدا، صهیون را طواف کنید و برجهایش را بشمارید. 13 به حصار آن توجه کنید و قلعه‌هایش را از نظر بگذرانید. آن را خوب نگاه کنید تا بتوانید برای نسل آینده آن را بازگو کنید و بگویید: 14 «این خدا، خدای ماست و تا به هنگام مرگ او ما را هدایت خواهد کرد.»