در ستایش خانهٔ خدا
مزمور ۱۳۲
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم.
1 ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور 2 که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: 3 «به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، 4 خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، 5 تا وقتی که مکانی برای ساختن خانهای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.»
6 در بیتلحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. 7 گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.»
8 ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! 9 باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند!
10 ای خداوند، به خاطر بندهات داوود، پادشاه برگزیدهات را ترک نکن.
11 تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعدهات عمل خواهی کرد. 12 و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد.
13 ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیدهای تا در آن ساکن شوی. 14 تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نمودهام. 15 آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. 16 کاهنانش را در خدمتی که میکنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند.
17 «در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. 18 دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.»