स्तोत्र व गीतांच्या कवितांचा संग्रह हा जुन्या करारातील पुस्तकांपैकी एक आहे, ज्याला स्वतःला एक समग्र लेखन म्हणून संबोधले जाते ज्यात एकापेक्षा जास्त लेखक असतात, हे बहुविध लेखकांद्वारे लिहिलेले आहे; दाविदाने 73 स्तोत्रसंहिता लिहिल्या, आसाफने 12, कोरहाचे मुलगे यांनी 9, शलमोनाने 3 लिहल्या, एथान आणि मोशेने प्रत्येकी एक लिहिली (स्तोत्र. 90), आणि 51 स्तोत्रसंहिता ह्या अज्ञात आहेत. शलमोन आणि मोशेचा अपवाद वगळता, हे सर्व अतिरिक्त लेखक हे याजक व लेवी होते जे दाविदाच्या कारकिर्दीत अरण्यात आराधनेकरिता संगीत सादर करण्यासाठी जबाबदार होते.

साधारण इ. पू. 1440 - 430.

वैयक्तिक स्तोत्रे मोशेच्या काळातील दावीदाचा काळ, आसाफ आणि शलमोन यांच्याद्वारे इतिहासात लिहून ठेवण्यात आली होती, बाबेलच्या बंदिवासानंतर बहुतेक लोक राहत असलेल्या इझ्रातेच्या काळात, याचा अर्थ पुस्तक लिहिणे एक हजार वर्षे चालले.

इस्त्राएलाचे राष्ट्र, देवाने त्यांच्यासाठी काय केले होते आणि इतिहासात विश्वास ठेवणाऱ्यांची आठवण करून दिली आहे.

स्तोत्रे देव आणि त्याची निर्मिती, युद्ध, आराधना, शहाणपण, पाप व दुष्टता, न्याय, निःपक्षपातीपणा आणि मसीहाच्या येण्यासंबंधीच्या विषयांशी संबंधित आहेत. त्याच्या अनेक पृष्ठांदरम्यान, स्तोत्रांनी आपल्या वाचकांना परमेश्वर कोण आहे आणि त्याने काय केले आहे त्याबद्दल प्रशंसा करण्यास प्रोत्साहन दिले. स्तोत्र आपल्या परमेश्वराची महानता ठळकपणे नमूद करते, संकटाच्या वेळी आमच्याशी त्याची निष्ठा दाखविल्याबद्दल आणि आपल्याला त्याच्या वचनातील पूर्ण केंद्रीयत्वाची आठवण करून देतात.

स्तुती