1 माझा जीव निशब्द होऊन केवळ देवाची प्रतिक्षा करत आहे;

त्याच्यापासून माझे तारण येते.

2 तोच केवळ माझा खडक आणि माझे तारण आहे;

तो माझा उंच बुरूज आहे; मी कधीही ढळणार नाही.

3 झुकलेल्या भिंतीसारख्या, कोसळलेल्या कुंपणासारखा झालेल्या,

एका मनुष्यास मारण्यासाठी तुम्ही सर्वजण

किती काळपर्यंत त्याच्यावर हल्ला करून याल?

4 त्याच्या उच्च पदापासून त्यास खाली आणण्यासाठी मात्र ते सल्ला घेतात;

त्यांना लबाड बोलण्यास आवडते;

ते आपल्या मुखाने आशीर्वाद देतात, पण त्यांच्या अंतःकरणातून शाप देतात.

5 हे माझ्या जिवा, तू केवळ देवासाठी निशब्द राहून प्रतिक्षा कर;

कारण माझी आशा त्याच्यावर लागली आहे.

6 तोच केवळ माझा खडक आणि तारण आहे;

तो माझा उंच बुरूज आहे; मी ढळणार नाही.

7 माझे तारण आणि माझे गौरव देवावर अवलंबून आहे;

माझ्या सामर्थ्याचा खडक आणि माझा आश्रय देवच आहे.

8 अहो लोकहो, सर्वदा त्याच्यावर भरवसा ठेवा;

त्याच्यापुढे आपले अंतःकरण मोकळे करा;

देव आमच्यासाठी आश्रय आहे.

9 खरोखर नीच माणसे निरर्थक आहेत, आणि उच्च माणसे लबाड आहेत;

वजन केले असता हलके भरतील; त्यांना मापले असता ते केवळ मिथ्या आहेत.

10 दडपशाहीवर आणि चोरीवर भरवसा ठेवू नका;

आणि संपत्तित निरुपयोगी आशा ठेवू नका;

11 देव एकदा बोलला आहे,

मी दोनदा ऐकले आहे,

सामर्थ्य देवाचे आहे.

12 हे प्रभू, तुझ्या ठायी प्रेमदया आहे.

कारण प्रत्येक मनुष्यास त्याने जसे केले आहे त्याप्रमाणे तू प्रतिफळ देतोस.