1 परमेश्वर माझा खडक त्यास धन्यवाद असो,

जो माझ्या हाताला युद्ध करण्यास;

आणि माझ्या बोटास लढाई करण्यास शिक्षण देतो.

2 तो माझा दयानिधी व माझा दुर्ग,

माझा उंच बुरुज आणि मला सोडवणारा,

माझी ढाल आहे आणि मी त्याचा आश्रय घेतो;

तो लोकांस माझ्या सत्तेखाली आणतो.

3 हे परमेश्वरा, मानव तो काय की तू त्याची ओळख ठेवावी?

किंवा मनुष्य तो काय की तू त्याच्याविषयी विचार करावा?

4 मनुष्य एका श्वासासारखा आहे;

त्याचे दिवस नाहीशा होणाऱ्या सावलीसारखे आहेत.

5 हे परमेश्वरा, तू आपले आकाश लववून खाली उतर;

पर्वतांना स्पर्श कर आणि त्यातून धूर येऊ दे.

6 विजांचे लखलखाट पाठवून, माझ्या शत्रूला पांगवून टाक;

तुझे बाण मारून, त्यांचा पराभव करून त्यांना माघारी पाठव.

7 वरून आपले हात लांब कर;

महापुरातून, या परक्यांच्या हातून,

मला सोडवून वाचव.

8 त्यांचे मुख असत्य बोलते,

आणि त्यांचा उजवा हात असत्याचा आहे.

9 हे देवा, मी तुला नवे गाणे गाईन.

दशतंतु वीणेवर मी तुझी स्तवने गाईन;

10 तूच राजांना तारण देणारा आहे;

तूच आपला सेवक दावीद याला दुष्टाच्या तलवारीपासून वाचवले.

11 मला या परक्यांच्या हातातून मुक्त कर व मला वाचव.

त्यांचे मुख असत्य बोलते;

आणि त्यांचा उजवा हात असत्याचा आहे.

12 आमची मुले आपल्या तारुण्याच्या भरांत उंच वाढलेल्या रोपांसारखी आहेत.

आमच्या मुली राजवाड्याच्या कोपऱ्यातील कोरलेल्या खांबाप्रमाणे आहेत.

13 आमची कोठारे प्रत्येक प्रकारच्या वस्तुंनी भरलेली असावीत.

आणि आमच्या शेतात आमची मेंढरे सहस्रपट, दशसहस्रपट वाढावीत.

14 मग आमचे बैल लादलेले असावेत;

दरोडे, धरपकड व आकांत

हे आमच्या रस्त्यात नसावेत;

15 ज्यांना असे आशीर्वाद आहेत ते लोक आशीर्वादित आहेत;

ज्या लोकांचा देव परमेश्वर आहे ते आनंदी आहेत.