۱  چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [*ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ] ۲  اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید. ۳  او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید. ۴  اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

۵  خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است. ۶  آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب. ۷  خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد. ۸  خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.