1 Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem słupów;

2 Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;

3 Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:

4 Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:

5 Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.

6 Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.

7 Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.

8 Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.

9 Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.

10 Początkiem mądrości jest bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.

11 Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata twojego życia.

12 Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie służyła twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.

13 Głupia kobieta jest wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;

14 Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;

15 Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:

16 Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:

17 Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.

18 Ale on nie wie, że tam są umarli, że jej zaproszeni są w głębinach piekła.