Ⅰ યથાર્થસ્યોપદેશસ્ય વાક્યાનિ ત્વયા કથ્યન્તાં

Ⅱ વિશેષતઃ પ્રાચીનલોકા યથા પ્રબુદ્ધા ધીરા વિનીતા વિશ્વાસે પ્રેમ્નિ સહિષ્ણુતાયાઞ્ચ સ્વસ્થા ભવેયુસ્તદ્વત્

Ⅲ પ્રાચીનયોષિતોઽપિ યથા ધર્મ્મયોગ્યમ્ આચારં કુર્ય્યુઃ પરનિન્દકા બહુમદ્યપાનસ્ય નિઘ્નાશ્ચ ન ભવેયુઃ

Ⅳ કિન્તુ સુશિક્ષાકારિણ્યઃ સત્ય ઈશ્વરસ્ય વાક્યં યત્ ન નિન્દ્યેત તદર્થં યુવતીઃ સુશીલતામ્ અર્થતઃ પતિસ્નેહમ્ અપત્યસ્નેહં

Ⅴ વિનીતિં શુચિત્વં ગૃહિણીત્વં સૌજન્યં સ્વામિનિઘ્નઞ્ચાદિશેયુસ્તથા ત્વયા કથ્યતાં|

Ⅵ તદ્વદ્ યૂનોઽપિ વિનીતયે પ્રબોધય|

Ⅶ ત્વઞ્ચ સર્વ્વવિષયે સ્વં સત્કર્મ્મણાં દૃષ્ટાન્તં દર્શય શિક્ષાયાઞ્ચાવિકૃતત્વં ધીરતાં યથાર્થં

Ⅷ નિર્દ્દોષઞ્ચ વાક્યં પ્રકાશય તેન વિપક્ષો યુષ્માકમ્ અપવાદસ્ય કિમપિ છિદ્રં ન પ્રાપ્ય ત્રપિષ્યતે|

Ⅸ દાસાશ્ચ યત્ સ્વપ્રભૂનાં નિઘ્નાઃ સર્વ્વવિષયે તુષ્ટિજનકાશ્ચ ભવેયુઃ પ્રત્યુત્તરં ન કુર્ય્યુઃ

Ⅹ કિમપિ નાપહરેયુઃ કિન્તુ પૂર્ણાં સુવિશ્વસ્તતાં પ્રકાશયેયુરિતિ તાન્ આદિશ| યત એવમ્પ્રકારેણાસ્મકં ત્રાતુરીશ્વરસ્ય શિક્ષા સર્વ્વવિષયે તૈ ર્ભૂષિતવ્યા|

Ⅺ યતો હેતોસ્ત્રાણાજનક ઈશ્વરસ્યાનુગ્રહઃ સર્વ્વાન્ માનવાન્ પ્રત્યુદિતવાન્

Ⅻ સ ચાસ્માન્ ઇદં શિક્ષ્યતિ યદ્ વયમ્ અધર્મ્મં સાંસારિકાભિલાષાંશ્ચાનઙ્ગીકૃત્ય વિનીતત્વેન ન્યાયેનેશ્વરભક્ત્યા ચેહલોકે આયુ ર્યાપયામઃ,

ⅩⅢ પરમસુખસ્યાશામ્ અર્થતો ઽસ્માકં મહત ઈશ્વરસ્ય ત્રાણકર્ત્તુ ર્યીશુખ્રીષ્ટસ્ય પ્રભાવસ્યોદયં પ્રતીક્ષામહે|

ⅩⅣ યતઃ સ યથાસ્માન્ સર્વ્વસ્માદ્ અધર્મ્માત્ મોચયિત્વા નિજાધિકારસ્વરૂપં સત્કર્મ્મસૂત્સુકમ્ એકં પ્રજાવર્ગં પાવયેત્ તદર્થમ્ અસ્માકં કૃતે આત્મદાનં કૃતવાન્|

ⅩⅤ એતાનિ ભાષસ્વ પૂર્ણસામર્થ્યેન ચાદિશ પ્રબોધય ચ, કોઽપિ ત્વાં નાવમન્યતાં|