நிறுக்கப்பட்டால் நலமாயிருக்கும்!

ஆகவே எனது வார்த்தைகள் மூர்க்கமாய் இருப்பது ஆச்சரியமல்லவே.

என் ஆவி அவைகளின் நஞ்சைக் குடிக்கிறது;

இறைவனின் பயங்கரங்கள் எனக்கெதிராய் அணிவகுத்து நிற்கின்றன.

தீனி இருக்கும்போது எருது கதறுமோ?

முட்டையின் வெள்ளைக்கருவில் ஏதேனும் சுவை உண்டோ?

நான் அதைத் தொட மறுக்கிறேன்.

நான் நம்பி எதிர்பார்ப்பதையும் இறைவன் எனக்குக் கொடுக்கட்டும்.

தன் கையை நீட்டி என்னை வெட்டிப்போடட்டும்!

எனது முடிவில்லாத வேதனையிலும்

பரிசுத்தரின் வார்த்தைகளை நான் மறுக்கவில்லை.

நான் இன்னும் பொறுமையாய் இருக்க என் முடிவு என்ன?

எனது சதை வெண்கலமோ?

வெற்றிக்கான ஆதாரம் என்னைவிட்டு நீங்கிற்று.

பயத்தைக் கைவிட்ட போதிலும்,

அவனுக்கு அவனுடைய நண்பர்களின் தயவு இருக்கவேண்டும்.

பருவகால நீரோடைகளைப்போல, நம்பத்தகாதவர்களாய் இருக்கிறார்கள்.

அதில் விழுந்திருக்கிற உறைந்த மழையினாலும் வழிந்தோடும்.

வெயிலில் கால்வாய்களிலிருந்து மறைந்துபோகின்றன.

பாதையைவிட்டு விலகி பாழ்நிலங்களுக்குச் சென்று அழிகின்றன.

தண்ணீரைத் தேடி நம்பிக்கையுடன் எதிர்பார்க்கிறார்கள்.

அவ்விடத்தைச் சேர்ந்ததும் ஏமாற்றமடைகிறார்கள்.

என் ஆபத்தைக் கண்டு பயப்படுகிறீர்கள்.

உங்கள் செல்வத்தினால் என்னை மீட்டுக்கொள்ளுங்கள் என்றோ,

கொடியவர்களின் பிடியிலிருந்து என்னை மீட்டு விடுங்கள்’ என்றோ நான் சொன்னதுண்டா?

நான் எதிலே தவறு செய்தேனோ அதை எனக்குக் காட்டுங்கள்.

ஆனால் உங்கள் விவாதங்கள் எதை நிரூபிக்கின்றன?

மனச்சோர்வுற்ற மனிதரின் வார்த்தைகளை வெறும் காற்றாக மதிக்கிறீர்களோ?

உங்கள் நண்பர்களை விற்பதற்கும் பேரம் பேசுவீர்கள்.

உங்கள் முகத்துக்கு முன்பாக நான் பொய் சொல்வேனா?

பொறுங்கள், நீதி இன்னும் என் பக்கமிருக்கிறது.

என் வாய் வஞ்சகத்தை நிதானித்து அறியாதோ?