அதிகப் பேச்சினால் ஒருவன் நீதிமானாக முடியுமா?

நீ கேலி செய்யும்போது யாரும் உன்னைக் கண்டிக்கமாட்டார்களோ?

நான் உமது பார்வையில் தூய்மையானவன்’ என்று சொல்கிறாய்.

அவர் உனக்கு விரோதமாக,

ஏனெனில் மெய்ஞானம் இருபக்கங்களைக் கொண்டது.

இறைவன் உனது பாவங்களில் சிலவற்றைக்கூட மறந்துவிட்டார் என்பதை அறிந்துகொள்.

எல்லாம் வல்லவரின் எல்லைகளை ஆராய உன்னால் முடியுமோ?

அவை பாதாளத்தின் ஆழங்களிலும் ஆழமானவை, உன்னால் எதை அறியமுடியும்?

கடலைவிட அகலமானவை.

யாரால் அவரை எதிர்த்து நிற்கமுடியும்?

தீமையைக் காணும்போது அவர் கவனியாமல் இருப்பாரோ?

அப்படியே பகுத்தறிவில்லாத ஒருவனும் ஞானமுள்ளவனாகமாட்டான்.

பயபக்தியாயிருந்து உன் கைகளை அவரிடத்திற்கு நீட்டி,

உன் வீட்டில் தீமை குடிகொள்ளாமல் தடைசெய்தால்,

பயமின்றி உறுதியாய் நிற்பாய்.

கடந்துபோன தண்ணீரைப்போல அது உன் ஞாபகத்தில் இருக்கும்.

இருள் காலையைப்போல மாறும்.

சுற்றிலும் பார்த்து, பாதுகாப்பாக இளைப்பாறுவாய்.

அநேகர் உன் தயவை தேடிவருவார்கள்.

அவர்கள் தப்பித்துக்கொள்ளமாட்டார்கள்;

அவர்களின் நம்பிக்கை மரணமே.”