1 Antakya’daki kilise topluluğunda bazı peygamberler ve öğretmenler vardı: Barnabas, Niger denilen Şimon, Kireneli Lukius, bölge kralı Hirodes’le birlikte büyümüş olan Menahem ve Saul. 2 Onlar Efendi’ye hizmet edip oruç tutarlarken Kutsal Ruh, “Barnabas’ı ve Saul’u, kendilerini çağırdığım iş için bana ayırın” dedi.

3 Bunun üzerine oruç tutup dua ettiler. Ellerini Barnabas’la Saul’un üzerlerine koyup onları gönderdiler. 4 Böylece Kutsal Ruh tarafından gönderilen Barnabas’la Saul Selefkiye’ye gittiler. Oradan da gemiyle Kıbrıs’a geçtiler. 5 Salamis’e ulaştıklarında, Yahudiler’in havralarında Tanrı’nın sözünü duyurdular. Yuhanna’yı da yardımcı olarak yanlarında götürmüşlerdi. 6 Adayı boydan boya geçerek Baf’a geldiler. Orada Yahudi olan Baryeşu adında biriyle karşılaştılar. Bu adam büyücü ve sahte bir peygamberdi. 7 Baryeşu, Vali Sergius Pavlus’a yakın birisiydi. Vali akıllı bir adamdı. Barnabas’la Saul’u çağırtıp Tanrı’nın sözünü duymak istedi. 8 Ama Baryeşu, büyücü anlamına gelen ve öbür adı olan Elimas, valinin iman etmemesi için onlara karşı koydu. 9 Ama Kutsal Ruh’la dolu olan Saul, yani Pavlus, gözlerini ona dikti. 10 Ona şöyle dedi: “Ey İblis’in oğlu, her türlü hile ve kurnazlıkla dolusun, doğru olan her şeye düşmansın. Efendi’nin doğru yollarını çarpıtmaktan vazgeçmeyecek misin? 11 İşte, Efendi’nin eli seni yargılıyor. Bir süre gün ışığını görmeyecek, kör olacaksın!”

O anda üzerine bir sis, karanlık çöktü. Onu elinden tutup yol gösterecek birini bulabilmek için dört dönmeye başladı. 12 Bunlara tanık olan vali, Efendi’nin öğretisine hayranlık içinde iman etti.

13 Pavlus’la yol arkadaşları Baf’tan denize açılıp Pamfilya’nın Perge Kenti’ne geldiler. Yuhanna ise onları bırakıp Yeruşalem’e döndü. 14 Onlar Perge’den geçerek Pisidya Antakyası’na geldiler. Şabat Günü havraya girip oturdular. 15 Kutsal Yasa’yı ve peygamberlerin sözlerini okuduktan sonra, havranın yöneticileri onlara haber gönderip, “Kardeşler, halka öğüt verecek bir sözünüz varsa, buyurun söyleyin” dediler.

16 Pavlus ayağa kalktı ve eliyle işaret ederek, “İsraelliler ve siz Tanrı’dan korkanlar, dinleyin” dedi. 17 “Bu halkın Tanrısı, atalarımızı seçti ve Mısır diyarında yabancı olarak yaşadıkları sırada onları büyük bir ulus yaptı. Sonra güçlü eliyle onları oradan çıkardı. 18 Çölde yaklaşık kırk yıl boyunca onlara katlandı. 19 Kenan diyarında yedi ulusu yok ettikten sonra, onların topraklarını İsrael halkına miras olarak verdi. Tüm bunlar yaklaşık dört yüz elli yıl sürdü. 20 Bunlardan sonra, Peygamber Samuel’in zamanına dek onlara hakimler verdi. 21 Sonra halk bir kral isteyince, Tanrı onlara Benyamin oymağından Kiş oğlu Saul’u verdi. Saul kırk yıl krallık yaptı. 22 Tanrı onu tahttan indirdikten sonra, David’i kralları olarak yükseltti. Ona ilişkin Tanrı şöyle dedi: ‘İsteğimi yerine getirecek yüreğime uygun bir adam olarak Yişay oğlu David’i buldum.’ 23 Tanrı, verdiği sözü uyarınca bu adamın soyundan İsrael’e bir Kurtarıcı, Yeşua’yı gönderdi. 24 Yeşua gelmeden önce, Yuhanna bütün İsrael halkına, tövbe edip vaftiz olmaya çağırdı. 25 Yuhanna görevini yerine getirirken, ‘Benim kim olduğumu sanıyorsunuz? Ben O değilim. Ama işte, O benden sonra geliyor. Ben O’nun ayaklarının çarıklarını çözmeye bile layık değilim’ dedi. 26 Kardeşler, Avraham’ın soyundan gelenler ve Tanrı’dan korkan sizler, bu kurtuluş sözü size gönderildi. 27 Yeruşalem’de oturanlar ve yöneticileri, O’nu reddettiler. O’nu yargılayarak her Şabat Günü okunan peygamberlerin sözlerini, yerine getirmiş oldular. 28 Ölüm cezasını gerektiren bir neden bulamamalarına rağmen yine de Pilatus’tan O’nu öldürmesini istediler. 29 O’nun hakkında yazılanların hepsini yerine getirdikten sonra, O’nu ağaçtan indirip mezara koydular. 30 Ama Tanrı O’nu ölümden diriltti.

31 Kendisiyle birlikte Galile’den ve Yeruşalem’den gelmiş olanlara günlerce göründü. Bu insanlar bugün halka O’nun hakkında tanıklık yapıyor. 32 Size atalarımıza verilmiş olan sözün müjdesini veriyoruz.

33 Tanrı, Yeşua’yı diriltmekle, onların çocukları olan bizler için bu sözünü yerine getirmiş oldu. İkinci Mezmur’da da yazıldığı gibi,

‘Sen benim oğlumsun. Bugün senin baban oldum.’

34 “Tanrı O’nu ölümden asla çürümemek üzere dirilttiğini şu sözlerle belirtmiştir, ‘Size David’e söz verdiğim kutsal ve emin bereketleri vereceğim.’ 35 Mezmurlar, Yine başka bir yerde, ’Kutsal Olan’ın çürümesine izin vermeyeceksin’ der. 36 Çünkü David kendi neslinde Tanrı’nın isteğini yerine getirdikten sonra uyudu, atalarının yanına gömüldü ve bedeni çürüyüp gitti. 37 Oysa Tanrı’nın dirilttiği Kişi çürümedi. 38 Bu nedenle, kardeşlerim, bilin ki, bu Kişi aracılığıyla günahlarınızın bağışlanacağı size bildirilmiş bulunuyor. 39 İman eden herkes, Moşe’nin Yasası’yla aklanamadığı her suçtan O’nun aracılığıyla aklanır. 40 Bu nedenle, dikkat edin, peygamberlerin söylediği söz sizin başınıza gelmesin:

41 ‘Bakın, siz alaycılar, Şaşkınlık içinde yıkılın!

Sizin gününüzde bir iş yapıyorum,

Biri size bildirse inanmayacağınız bir iş.’ ”

42 Böylece Yahudiler havradan çıktıktan sonra, öteki uluslardan olanlar aynı sözlerin kendilerine bir sonraki Şabat Günü duyurulması için onlara yalvardılar. 43 Havra dağılınca, Yahudiler ve Yahudiliğe dönüp Tanrı’ya tapan yabancılardan birçoğu Pavlus’la Barnabas’ın ardınca gittiler. Pavlus’la Barnabas onlarla konuşarak, onları devamlı olarak Tanrı’nın lütfuyla yaşamaya teşvik ettiler. 44 Ertesi Şabat, neredeyse bütün kent Tanrı’nın sözünü dinlemek için toplanmıştı. 45 Fakat Yahudiler kalabalığı görünce kıskançlıkla doldular. Pavlus’un sözlerine karşı çıkıp küfrettiler.

46 Pavlus’la Barnabas cesurca konuşup şöyle dediler: “Tanrı’nın sözünü önce size bildirmemiz gerekiyordu. Madem ki siz sözü reddedip kendinizi sonsuz yaşama layık görmediğinize göre, bakın, biz öteki uluslara gidiyoruz. 47 Çünkü Efendi bize şöyle buyurdu:

‘Yeryüzünün en uzak köşelerine dek, kurtuluş götürmen için

Seni uluslara ışık kıldım.’ ”

48 Öteki uluslardan olanlar bunu duyunca sevindiler ve Tanrı’nın sözünü yücelttiler. Sonsuz yaşam için belirlenmiş olanların tümü iman etti. 49 Efendi’nin sözü bütün bölgeye yayıldı. 50 Ama Yahudiler, Tanrı sayar kadınlarla kentin ileri gelenlerini kışkırttılar. Pavlus’a ve Barnabas’a karşı bir zulüm başlattılar ve onları bölgelerinden dışarıya attılar. 51 Pavlus’la Barnabas, ayaklarının tozunu silkeleyip Konya’ya gittiler. 52 Öğrencilere gelince, sevinçle ve Kutsal Ruh’la doluydular.