1 “Kardeşler ve babalar, size şimdi yapacağım savunmayı dinleyin.”

2 Kendileriyle İbranice konuştuğunu duyan halk daha da derin bir sessizliğe büründü. 3 Pavlus, “Ben Kilikya’nın Tarsus Kenti’nde doğmuş bir Yahudi’yim. Bu kentte, Gamaliel’in dizinin dibinde büyüdüm. Atalarımızın yasasıyla ilgili katı bir eğitimden geçtim. Bugün burada bulunan hepiniz gibi, ben de Tanrı için gayretli birisiyim. 4 Bu Yol’da gidenlere ölümüne zulmeder, kadın erkek demeden onları bağlayıp zindana atardım. 5 Başkâhin ve bütün kurul üyeleri buna tanıklık edebilir. Yahudi kardeşlere verilmek üzere onlardan almış olduğum mektuplarla Şam yolundaydım. Amacım orada bulunanları da cezalandırmak üzere bağlayıp Yeruşalem’e getirmekti. 6 Yola çıkıp Şam’a yaklaşırken, öğle vakti ansızın gökten parlak bir ışık çevremi aydınlattı. 7 Yere düştüm ve bir sesin bana, ‘Saul, Saul, neden bana zulmediyorsun?’ dediğini duydum. 8 ‘Ey efendim, sen kimsin?’ diye karşılık verdim. Ses bana, ’Ben senin zulmettiğin Nasıralı Yeşua’yım’ dedi.’’

9 “Yanımda olanlar ışığı gördüler ve korktular, ama benimle konuşanın söylediklerini anlamadılar. 10 ‘Ey Efendim ne yapmalıyım?’ diye sordum. Efendi bana, ‘Kalk, Şam’a git’ dedi. ‘Yapmanı tasarladığım her şey orada sana bildirilecek.’ 11 O ışığın görkeminden gözlerim kör olduğundan, yanımdakiler elimden tutup beni Şam’a götürdüler.

12 Şam’da yaşayan tüm Yahudiler’in kendisinden övgüyle söz ettiği Yasa’ya bağlı Hananya adında inançlı bir adam vardı. 13 Bana gelip, ‘Saul kardeş, gözlerin yeniden görsün!’ dedi. O anda baktığımda onu gördüm. 14 Bana şöyle dedi: ‘Atalarımızın Tanrısı, kendi isteğini bilmen ve Doğru Olan’ı görüp ağzından bir ses duyman için seni atamıştır.

15 Çünkü görüp işittiklerini bütün insanlara duyurup O’nun tanığı olacaksın. 16 Hadi ne bekliyorsun? Kalk, vaftiz ol! Efendi’nin adını çağırarak günahlarından arın.’’

17 “Yeruşalem’e dönüp tapınakta dua ederken kendimden geçtim.

18 Efendi’yi gördüm. Bana, ‘Acele et, Yeruşalem’den hemen ayrıl. Çünkü benim hakkımdaki tanıklığını kabul etmeyecekler’ dedi. 19 Ben, ‘Ey Efendim” dedim. “Sana iman edenleri havradan havraya giderek tutuklayıp dövdüğümü biliyorlar. 20 Tanığın Stefanos’un kanı döküldüğünde, ben de oradaydım. Onu öldürenlerin giysilerinin başında bekleyerek yapılanları onayladım.’’

21 “Bana, ‘Git, çünkü seni uzak uluslara göndereceğim’ dedi.’’

22 Bu sözü söyleyene kadar onu dinlediler. Sonra seslerini yükselterek, “Bu adamı yeryüzünden temizlemeli, böylesinin yaşaması uygun değildir!” dediler.

23-24 Onlar bağırıp giysilerini çıkarıp havaya toz saçarken, komutan Pavlus’un kalenin içine götürülmesi için buyruk verdi. Halkın neden kendisine karşı böyle bağırıp çağırdığını öğrenmek için Pavlus’un kamçılanarak sorguya çekilmesini buyurdu. 25 Kendisini sırımla bağladıklarında, Pavlus yanında duran yüzbaşıya, “Mahkemesi yapılmamış suçsuz bir Romalı’yı kamçılamak sizce yasaya uygun mu?” diye sordu.

26 Yüzbaşı bunu duyunca komutana gidip, “Dikkat et, bu adam bir Romalı!” dedi.

27 Komutan gelip ona, “Söyle bana, sen Romalı mısın?” diye sordu. ‘‘Evet” dedi.

28 Komutan, “Ben vatandaşlığımı çok pahalıya satın aldım” diye yanıtladı.

Pavlus, “Ama ben doğuştan bir Romalı’yım” dedi.

29 Onu sorguya çekmeye hazırlananlar hemen yanından ayrıldılar. Komutan da onun bir Romalı olduğunu anlayınca korkuya kapıldı. Çünkü onu bağlatmıştı. 30 Ertesi gün Yahudiler tarafından neyle suçlandığını öğrenmek isteyip onu bağlarından serbest bıraktı. Başkâhinlerle bütün Kurul’un toplanması için buyruk verdi. Pavlus’u aşağı indirip onların önüne çıkardı.