1 Gökyüzünde büyük şaşkınlık verici başka bir belirti gördüm: Son yedi belayı taşıyan yedi melekti. Çünkü Tanrı’nın gazabı bunlarla sona eriyordu. 2 Ateşle karışık camdan deniz gibi bir şey gördüm. Canavarı, onun suretini ve adının sayısını yenenler cam denizin üzerinde ellerinde Tanrı’nın arplarıyla durmuşlardı. 3 Tanrı’nın hizmetkârı Moşe’nin şarkısını ve Kuzu’nun ezgisini söylüyorlardı:

“Her Şeye Gücü Yeten Efendi Tanrı, Senin işlerin büyük ve şaşılasıdır. Ulusların Kralı,

Senin yolların doğru ve adildir.

4 Ey Efendimiz senden kim korkmaz, Adını kim yüceltmez?

Çünkü yalnız sen kutsalsın.

Bütün uluslar gelip önünde tapınacaklar. Çünkü doğru işlerin meydana çıktı.”

5 Bunlardan sonra gökteki tapınağın, yani Tanıklık Çadırı’nın açıldığını gördüm. 6 Yedi belayı taşıyan yedi melek, pak, parlak keten giysiler giymiş, göğüslerine altın kuşaklar takmış olarak dışarı çıktılar.

7 Dört canlı yaratıktan biri yedi meleğe, sonsuzluklar boyunca yaşayan Tanrı’nın gazabıyla dolu yedi altın tas verdi. 8 Tapınak, Tanrı’nın görkeminden ve gücünden çıkan dumanla doldu. Yedi meleğin yedi belası bitene dek kimse tapınağa giremedi.