1 Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha: 2 “Një mori e tillë fjalësh a do të mbetet pa përgjigje? A duhet të ketë të drejtë një njeri fjalëshumë? 3 Llafet e tua a do t’ua mbyllin gojën njerëzve? Ti do të tallesh dhe asnjë mos të të bëjë me turp? 4 Ti ke thënë: “Doktrina ime është e pastër dhe jam i pakritikueshëm para teje”. 5 Por po të donte Perëndia të fliste dhe të hapte gojën e tij kundër teje, 6 për të treguar të fshehtat e diturisë, sepse dituria e vërtetë është e shumëtrajtshme, atëherë do të mësoje se Perëndia harron një pjesë të fajit tënd. 7 A mundesh ti të hulumtosh thellësitë e Perëndisë? A mund të depërtosh në përsosmërinë e të Plotfuqishmit? 8 Janë më të larta se qielli; çfarë mund të bësh? janë më të thella se Sheoli: çfarë mund të dish? 9 Madhësia e tyre është më e gjatë se toka dhe më e gjerë se deti. 10 Në rast se Perëndia kalon, burgos dhe nxjerr në gjyq, kush mund t’ia pengojë këtë veprim? 11 Sepse ai i njeh njerëzit e rremë; e sheh padrejtësinë dhe e kqyr. 12 Njeriu i pamend do të bëhet i urtë, kur kërriçi i gomares së egër të bëhet njeri. 13 Në rast se e përgatit zemrën tënde dhe shtrin ndaj saj duart e tua, 14 në rast se largon padrejtësinë që është në duart e tua dhe nuk lejon që çoroditja të zërë vend në çadrat e tua, 15 atëherë do të mund të lartosh ballin tënd pa njollë, do të jesh i patundur dhe nuk do të kesh frikë, 16 sepse do të harrosh hallet e tua, do t’i kujtosh si uji që ka rrjedhur; 17 jeta jote do të jetë më e ndritur se mesdita, edhe errësira për ty do të ishte si mëngjesi. 18 Do të jesh i sigurt sepse ka shpresë; do të shikosh rreth e qark dhe do të pushosh në siguri. 19 Do të biesh të flesh dhe nuk do të ketë njeri që të të trembë dhe shumë persona do të kërkojnë favorin tënd. 20 Por sytë e të pabesëve do të treten; çdo shpëtim do t’u pritet, dhe shpresa e tyre do të jetë grahma e fundit”.