1 Éshtë bukur të kremtosh Zotin, dhe të këndosh lavdet në emrin tënd, o Shumë i Larti;

2 të shpallësh në mëngjes mirësinë tënde dhe çdo natë besnikërinë tënde,

3 me një harp me dhjetë tela, me lirën dhe me melodinë e qestes.

4 Duke qenë se ti më ke gëzuar me atë që ke bërë, unë ngazëllohem për veprat e duarve të tua.

5 Sa të mëdha janë veprat e tua, o Zot, sa të thella janë mendimet e tua!

6 Njeriu pa mend nuk i njeh dhe budallai nuk kupton këtë:

7 që të pabesët mbijnë si bari, dhe gjithë ata që kryejnë paudhësi lulëzojnë për t’u shkatërruar përjetë.

8 Por ti, o Zot, mbetesh i Shkëlqyeri përjetë.

9 Sepse ja, armiqtë e tu, o Zot, sepse ja armiqtë e tu do të vdesin dhe gjithë ata që kryejnë paudhësi do të shpërndahen.

10 Por ti më ke dhënë forcë të barabartë me atë të buallit, ti me ke vajosur me vaj të freskët.

11 Dhe sytë e mi kanë për të parë disfatën e armiqve të mi dhe veshët e mi kanë për të dëgjuar disfatën e njerëzve të këqij që ngrihen kundër meje.

12 I drejti do të lulëzojë si palma, do të rritet si kedri i Libanit.

13 Ata që janë mbjellë në shtëpinë e Zotit do të lulëzojnë në kopshtet e Perëndisë tonë.

14 Do të japin fryte edhe në pleqëri, do të jenë të lulëzuar dhe të blertë,

15 për të shpallur që Zoti është i drejtë; ai është Kështjella ime dhe nuk ka asnjë padrejtësi tek ai.