1 এজন অজ্ঞানীয়ে, তেওঁৰ অন্তৰত কয়, “ঈশ্বৰ বুলি কোনো নাই।”

তেওঁলোক ভ্রষ্ট হৈছে, তেওঁলোকে জঘন্য কার্যবোৰ কৰে;

তেওঁলোকৰ মাজত সৎ কার্য কৰোঁতা কোনো নাই;

2 যিহোৱাই স্বর্গৰ পৰা তললৈ মানুহৰ ফালে লক্ষ্য কৰি থাকে;

তেওঁ চাব বিচাৰে, প্রকৃতার্থত কোনো জ্ঞানী আছে নে নাই;

তেওঁ চাব বিচাৰে, ঈশ্বৰক বিচাৰা কোনো জ্ঞানী আছে নে নাই।

3 তেওঁ দেখিলে, সকলোৱেই অপথে গ’ল;

সকলো উচ্ছৃঙ্খল হ’ল;

সৎকৰ্ম কৰোঁতা কোনো নাই, এজনো নাই।

4 যিসকলে দুষ্টতাৰ কার্য কৰে, তেওঁলোক কি ইমানেই জ্ঞানশূন্য যে,

মানুহে নিজৰ আহাৰ খোৱাৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোকে মোৰ লোকসকলক খাই পেলায় আৰু

তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনাও নকৰে?”

5 ঈশ্বৰ তেওঁৰ ভক্তসকলৰ সঙ্গত থাকে।

সেয়ে সেই লোকসকল তাত ভীষণ ভয়ৰ মাজত থাকিব।

6 দুষ্টতাৰ কার্য কৰা যি তোমালোক,

তোমালোকে দুখীয়াৰ পৰিকল্পনা ব্যৰ্থ কৰিবা,

কিন্তু যিহোৱা তেওঁলোকৰ আশ্ৰয়।

7 অহ! ইস্রায়েলৰ উদ্ধাৰ চিয়োনৰ মাজৰ পৰা আহক!

যিহোৱাই যেতিয়া তেওঁৰ লোকসকলৰ অৱস্থা পুনৰ পৰিবর্তন কৰিব,

তেতিয়া যাকোবৰ বংশই আনন্দ কৰিব;

ইস্রায়েলীয়াসকল উল্লাসিত হ’ব।