1 অৱশ্যেই ঈশ্বৰ ইস্ৰায়েললৈ মঙ্গলজনক;

তেওঁ শুদ্ধ চিত্তৰ লোকসকললৈ শুভ কৰোঁতা।

2 কিন্তু মোৰ ভৰি হ’লে প্ৰায় পিছল খাইছিল;

মোৰ খোজ প্ৰায় পিছলি গৈছিল।

3 তেতিয়া অহংকাৰী লোকলৈ মোৰ অসূয়া জন্মিছিল;

মই দুষ্টবোৰক বৰ সুখত থকা দেখিছিলোঁ।

4 কাৰণ তেওঁলোকে মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা নাপায়;

কিন্তু তেওঁলোক সুস্থ সবল হৈ থাকে।

5 তেওঁলোকে আন মানুহে দুখ পোৱাৰ দৰে দুখ নাপায়;

অন্যলোকৰ বিপদৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোক বিপদতো নপৰে।

6 এই কাৰণে অহংকাৰ তেওঁলোকৰ দিঙিৰ হাৰ স্বৰূপ;

অত্যাচাৰ তেওঁলোকৰ কাৰণে শৰীৰ আবৰণ স্বৰূপ হৈছে।

7 তেওঁলোকৰ মনৰ অন্ধকাৰ পাপ হৈ বাহিৰ হয়;

তেওঁলোকৰ মন্দ চিন্তা শেষ পর্যন্ত তেওঁলোকৰ অন্তৰৰ ভিতৰত থাকে।

8 তেওঁলোকে মহা বিদ্ৰূপেৰে দুষ্টতাৰ কথা কয়;

তেওঁলোকে অহংকাৰ কৰি ভয় দেখুৱাই আক্রমণ কৰে।

9 তেওঁলোকে স্বর্গৰ বিৰুদ্ধে কথা কয়;

তেওঁলোকৰ জিভাই পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰে।

10 এই কাৰণে ঈশ্বৰৰ সন্তান সকল তেওঁলোকৰ ফালে ঘূৰি যায়;

গভীৰ ভাবে তেওঁলোকৰ বাক্যবোৰ পান কৰে।

11 তেওঁলোকে কয়, “ঈশ্বৰে কেনেকৈ জানিব?

কিহবলৈ গৈ আছে তাক জানো সৰ্ব্বোপৰি জনাই জানিব?”

12 চোৱা, তেওঁলোক দুষ্ট;

তেওঁলোকৰ মনৰ ভাব সদায় নিশ্চিন্ত, অধিক সম্পত্তি বঢ়াই থাকে।

13 “মই যে পাপ নকৰাকৈ নিজকে শুচি কৰি ৰাখিলোঁ;

ই তেন্তে কি অৰ্থহীন নেকি?

14 মই ওৰে দিনটো আঘাতিত হলোঁ;

প্ৰতি ৰাতিপুৱা তুমি মোক অপদস্থ কৰিলা।”

15 যদি মই এনেকুৱা কথাবোৰ কলোহেঁতেন,

তেন্তে সেয়া কোনোমতে তোমাৰ সন্তানৰ কথা নহলহেঁতেন।

16 এই সমস্যাৰ বিষয়ে বুজিবলৈ মই বৰ চেষ্টা কৰিছিলোঁ;

কিন্তু বুজি পাবৰ বাবে এই সমস্যাটো বহুত কঠিন আছিল।

17 যেতিয়া মই ঈশ্বৰৰ মন্দিৰলৈ গলো,

তাৰ পাছতহে তেওঁলোকৰ কি দশা হ’ব মই বুজিব পাতিলোঁ।

18 সঁচাকৈ তুমি তেওঁলোকক পিছল খোৱা ঠাইত থৈছা;

তুমি তেওঁলোকক বিনাশৰ গাতত পেলাই তেওঁলোকৰ সর্বনাশ কৰিবা।

19 তেওঁলোক কেনেকৈ নিমিষতে মৰুভুমিত উচ্ছন্ন হয়,

নানা আতঙ্কজনক শঙ্কাত তেওঁলোক একেবাৰে বিনষ্ট হ’ব।

20 তেওঁলোক এটা সপোন দেখি সাৰ পায় সপোনটো তুচ্ছ জ্ঞান কৰাৰ নিচিনাকৈ;

হে ঈশ্ৱৰ, যেতিয়া তুমি উঠিবা, তেতিয়া তেওঁলোকক ছায়া বুলি তুচ্ছ জ্ঞান কৰিবা।

21 যেতিয়া মই মনত গভীৰ দুখ পাইছিলোঁ;

আৰু মোৰ অন্তৰত আঘাত লাগিছিল,

22 তেতিয়া মই অজ্ঞান আৰু মনৰ কল্পনা অভাব বোধ কৰিছিলোঁ;

তোমাৰ সাক্ষাতে অচেতন হোৱা পশুৰ নিচিনা আছিলোঁ।

23 তথাপি মই সদায় তোমাৰ লগতে আছোঁ;

তুমি মোৰ সোঁ হাত খনত ধৰি ৰাখিলা।

24 তুমি তোমাৰ উপদেশেৰে মোক পথ দেখুৱাবা,

পৰবর্তী সময়ত মোক গৌৰৱেৰে গ্ৰহণ কৰিবা।

25 তোমাৰ বাহিৰে স্বৰ্গত মোৰ কোন আছে?

তোমাৰ বাহিৰে পৃথিৱীত মোৰ এনে কোনো আশ্রয় নাই।

26 মোৰ শৰীৰ আৰু হৃদয় দুয়োটা পৰাজিত হ’ল;

কিন্তু ঈশ্বৰ চিৰকাললৈকে মোৰ মনৰ শক্তি* শিলা।

27 কিয়নো চোৱা, তোমাৰ পৰা দূৰৈত থকা লোকসকলৰ সর্বনাশ হ’ব;

তোমাক এৰি অবিশ্বাসী হোৱা সকলোকে তুমি ধ্বংস কৰিবা।

28 কিন্তু মোৰ পক্ষে হলে, ঈশ্বৰৰ ওচৰ চপাই মঙ্গল;

মই প্রভু যিহোৱাক মোৰ আশ্ৰয় স্থান ৰূপে গ্রহণ কৰিলোঁ;

মই তোমাৰ সকলো কার্য ঘোষণা কৰিম।