मत्‌ती. 4. ते वखत भुतड़ा सी ईसु नी पारख कराव्‌वा करीन आत्‌मा ईसु ने उजाड़ी बड़ा मे ली जी। ईसु चाळीह दाड़ा अने चाळीह रात उपाह़ करवा नी अळतेण तीने भुक वेला पाड़वा लागी। अने पारखवा वाळो भुतड़ो आवीन ईसु ने केदो, कदीम तु भगवान नो सोरो हय, ता आहया दगड़ा ने हुकम आपीन कीदे, के तमु रोट्‌ला बण जावो। पण ईसु भुतड़ा ने केदो, “सास्‌तर मे लीखलु से, ‘माणेह रोट्‌ला खाय्‌न नी जीवे पण तीहया भगवान ना मोडा मे गेथा नीकळवा वाळा एक-एक बोल सी जीवत्‌लो रेय।’” भुतड़ो ईसु ने यरुसलेम मे ली ज्‌यो, जे चोखलु ह़ेर केवाये, अने मंदीर नी चोटली पोर उबो कर देदो। अने भुतड़ो ईसु ने केदो, “कदीम तु भगवान नो सोरो हय, ता मंदीर नी चोटली पोर गेथो आह़फोत हेटो कुद पड़, काहाके चोखली सास्‌तर मे लीखलु से; भगवान तारी रखवाळी करवा करीन ह़रगदुत ने हुकम आपहे; तीहया तने उपरेत झेल लेहे, अने तारा पोगु मे दगड़ा नी ठेह नी लागवा देय।” ईसु, तीहया भुतड़ा ने अळी केदो, नेम सास्‌तर मे आहयु बी लीखलु से, तु आह़फा ना मालीक भगवान ने ना पारखे। अळतेण भुतड़ो ईसु ने एक घणा उचा बड़ा पोर ली ज्‌यो अने तीने कळी ना आखा राज अने तीनु राज-पाट देखाड़्‌यो। अने ईसु ने केदो, कदीम तु मने पोगे पड़ीन वांदे, अने मारी पुजा करे, ता मे तने आहयु आखु आप देही! तत्‌यार ईसु भुतड़ा ने केदो, “ए भुतड़ा, सेटो हय जा! काहाके चोखली सास्‌तर मे लीखलु से, तमु आह़फा ना मालीक भगवान ने वांद्‌या करो, अने नीस्‌ती तीनीत सेवा करो।” अळतेण भुतड़ो, ईसु ने सोड़ीन जत र्‌यो, अने देखो ह़रगदुत आवीन तीनी चाकरी करवा बाज ज्‌या। जत्‌यार ईसु आहयु ह़मळ्‌यो के बपतीस्‌मा आपण्‌यो युहन्‌ना धराय ज्‌यो, ता तीहयो गलील जीला मे जत र्‌यो। तीहयो नासरत ह़ेर ने सोड़ीन, कफरनहुम ह़ेर मे जे दर्‌या धेड़े जबुलुन अने नप्‌ताली ना देस मे जीन रेवा बाज ज्‌यो। काहाके भगवान वगे गेथा केण्‌या यसाया नी लारे केदलु हतु तीहयु पुरु हये: “जबुलुन अने नप्‌ताली परगणा मे दर्‌या नी वाट्‌ये, यरदन नंदी नी बुडण्‌ला ईलाका वाळा, आड़जात्‌या ना देस गलील मे। जे माणहु अंदारला मे जीव्‌वा बाज र्‌या हता। तीहया एक घणु मोटु वीजाळु देख्‌या, अने तीहया देस मे माणहु मोत ना साहळा मे जीवता हता, तीमनी पोर घणु मोटु वीजाळु हयु।” तीहयी टेमे गेथो ईसु आहयु परच्‌यार करवा बाज ज्‌यो, पाप भणी गेथु मन फीरवीन भगवान वगा वळो। ह़रग नु राज ह़ाते आय लागलु से। जत्‌यार ईसु गलील दर्‌या धेड़े माय्‌न जवा बाज र्‌यो हतो, ता बे भाय ने देख्‌यो, सीमोन ने, जे पतरस बी केवाये, अने तीना भाय अंदर्‌यास ने। तीहया दर्‌या मे जाळ नाख्‌वा बाज र्‌या हता काहाके तीहया काहर्‌या हता। ईसु तीमने केदो, “मारी ह़ाते चालो, मे तमने माणहु ने भगवान भणी कीकम लाव्‌वा ह़ीकाड़ही।” अने तीहया तत्‌यारुत जाळ तांत रेवा दीन ईसु ह़ाते चाल पड़्‌या। अने ईसु तां गेथो अगो ज्‌यो ता तां अळी बीजा बे भाय ने देख्‌यो, जब्‌दी ना सोरो याकुब ने अने तीना भाय युहन्‌ना ने तीहया आह़फाम ना बाह जब्‌दी ह़ाते ढुंड्‌या मे आह़फाम नी जाळ ह़ुदारता हता। ईसु तीमने बोलायो। अने तीहया तत्‌यारुत ढुंड्‌या ने अने आह़फाम ना बाह ने सोड़ीन ईसु ह़ाते चाल पड़्‌या। ईसु गलील जीला मे फीरतो जाय्‌न भगवान ना भक्‌ती ना घोरु मे ह़ीकापण आप्‌तो र्‌यो, अने भगवान ना राज नी खुस-खबर परच्‌यार करतो र्‌यो। अने माणहु नी आखी भाती नी मंदवाड़ अने लुलखाय सेटी करीन आरगो कर्‌यो। अने आखा सीरीया देस मे ईसु नी खबर फेल जी। माणहु फेपराळा माणहु ने, लखवा हयला माणहु ने अने एवा कंय भाती ना मंदवाड़ वाळा ने दुख मे पड़ला माणहु ने अने भुत लागला माणहु ने ईसुन्‌तां लावता हता अने तीहया आखा ने आरगा करतो हतो। अने गलील जीला मे गेथा, दीकापुलीस मे गेथा, यरुसलेम गेथा, युहद्‌या मे गेथा, अने यरदन नंदी नी ह़ेली धेड़े गेथा, माणहु ना मोटा-मोटा टोळो ईसु पसळ आवता हता।