1 Імя добрае лепш за масьць дарагую, а дзень сьмерці - за дзень нараджэньня.

2 Лепей хадзіць у дом жалобы па мёртвым, чым у харомы банкету; бо такі ёсьць канец усякаму чалавеку, і жывы бярэ гэта да сэрца свайго.

3 Смутак лепшы за сьмех; бо пры скрусе аблічча сэрца робіцца лепшым.

4 Сэрцы мудрых - у доме плачу а сэрцы бязглуздых - у доме вясёлым.

5 Лепей слухаць дакоры ад мудрага, чым слухаць пахвалы ад неразумных;

6 бо сьмех неразумных ёсьць тое, што й трэск сухога ядлоўцу пад горшчыкам. І гэта - марнасьць!

7 Уціскаючы іншых, разумны дурнее, і хабар сэрца псуе.

8 Канец працы лепшы за пачатак яе; цярплівы лепшы за пыхлівага.

9 Не сьпяшайся да гневу духам тваім, бо гняздуецца гнеў у сэрцы бязглуздых.

10 Не кажы: «чаму гэта колісь было лепей, чым сёньня?» - не зь вялікага розуму ты папытаўся пра гэта.

11 Добрая мудрасьць - як і добрая спадчына, асабліва ж бо тым, што сонца бачаць:

12 бо пад шатамі мудрасьці, як пад шатамі срэбра; а перавага пазнаньня ў тым, што мудрасьць жыцьцё зьберагае таму, хто яе мае.

13 Прыгледзься да дзеяў Божых: хто можа выправіць тое, што Ён зрабіў крывым.

14 У добрыя дні карыстайся з дабротаў, а ў ліхія дні разважай: і тое і іншае стварыў Бог, каб ня мог чалавек нічога сказаць пасьля сябе.

15 Нагледзеўся я ў дні марноты сваёй усялякага ўдосыць: справядлівы гіне ў сваёй справядлівасьці; бязбожны доўга жыве ў бязбожнасьці сваёй.

16 Ня будзь лішне строгі, і не выстаўляйся залішне мудрым; навошта табе нішчыць сябе?

17 Не ўпадай у грахі і ня будзь шалёны; навошта табе паміраць заўчасна?

18 Добра, калі трымацьмешся толькі аднога і не адымеш рукі ад другога; бо хто богабаязны, той пазьбегне ўсяго благога.

19 Мудрасьць робіць мудрага мацнейшым за дзесяць уладароў, якія ў горадзе.

20 Няма чалавека справядлівага на зямлі, які рабіў бы дабро і не грашыў;

21 таму не на ўсякае сказанае слова зважай, каб не пачуць табе, як твой раб цябе ганіць.

22 Бо многа выпадкаў ведае сэрца тваё, калі сам ты ганіў іншых.

23 Я ўсё гэта мудрасьцю выпрабаваў; я сказаў: «буду я мудры»; але мудрасьць далёка ад мяне.

24 Далёка тое, што ёсьць, і глыбока-глыбока: хто дастане яго?

25 І паклаў я на сэрца помысел мой, каб дазнацца, дасьледаваць, і знайсьці мудрасьць і розум, і каб ведаць бязбожнасьць дурноты, невуцтва і шаленства.

26 І знайшоў я, што горш за сьмерць жанчына, таму што яна - сетка, і сэрца ў яе - пастка, рукі ў яе - кайданы; любасны Богу ўратуецца ад яе, а грэшніка схопіць яна.

27 Вось гэта знайшоў я, сказаў Эклезіяст, выпрабоўваючы адно за адным.

28 Чаго яшчэ шукала душа мая, і я не знайшоў? Мужчыну аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод іх усіх не знайшоў.

29 Толькі гэта знайшоў я, што Бог стварыў чалавека праведнага, а людзі кінуліся ў вымудры ўсякія.