ПСАЛТЫР.
15.
Залатая песьня Давідава. Барані мяне, Божа; бо я на Цябе спадзяюся. 
Я сказаў Госпаду: Ты Гасподзь мой; даброты мае Табе не патрэбныя. 
Да сьвятых на зямлі і да дзівосных Тваіх - да іх уся зычлівасьць мая. 
Хай памножацца смуткі ў тых, што цякуць да бога чужога; я ня вылью крывавых ахвяраў іхніх, і не спамяну іх імёнаў вуснамі маімі. 
Гасподзь - частка спадчыны маёй і чары маёй. Ты трымаеш долю маю. 
Межы мае прайшлі па цудоўных мясьцінах, і спадчына мая мне прыемная. 
Дабраслаўлю Госпада, Які навучыў мяне; нават і ноччу ўшчувае мяне нутрына мая. 
Заўсёды перад сабою я Госпада бачыў, бо Ён праваруч мяне; не пахіснуся. 
Таму ўзрадавалася сэрца маё; і ўзьвесяліўся мой язык; нават і цела маё супакоіцца ў спадзяваньні; 
бо Ты не пакінеш душы мае ў пекле і не дасі сьвятому Твайму ўбачыць тленьне. 
Ты пакажаш мне шлях жыцьцёвы: паўната радасьці прад абліччам Тваім, шчасьце ў правіцы Тваёй навечна.