НАЙВЫШЭЙШАЯ ПЕСЬНЯ САЛАМОНАВА.
1.
Няхай вусны яго мяне пацалуюць! Бо лепшыя за віно твае ласкі. 
Ад водару мазяў тваіх імя тваё - як разьлітае міра; таму і дзяўчаты цябе кахаюць. 
Надзь мяне! Мы пабяжым за табою; - цар мяне ўвёў у харомы свае! Радавацца і весяліцца будзем з табою; - больш за віно будзем славіць пяшчоты; цябе годнасна любяць! 
Ерусалімскія дочкі! Чорная я, прыгажуня сабою, нібы намёты Кідара ці полагі Саламонавыя. 
Не зважайце на смугласьць маю; гэта сонца мяне апаліла: сыны маёй маці ўгневаліся на мяне, - вінаграднікі вартаваць мне казалі, - свайго вінаградніка я не ўпільнавала. 
Ты скажы, каханьне маёй душы, дзе ты пасьвіш? дзе апоўдні ты адпачываеш? навошта бадзяцца мне каля статкаў сяброў тваіх? 
Калі гэтага ты ня знаеш, найпрыгажэйшая краска-дзяўчына, дык ідзі па авечых сьлядах і пасьві свае казьляняткі каля буданоў пастушыных. 
З кабыліцаю з фараонавай калясьніцы параўнаў я цябе, каханая. 
Прыгожыя шчокі твае пад падвескамі, шыю тваю аздабляюць каралькі; 
зробім табе залатыя падвескі са срэбнымі іскрамі. 
Пакуль цар за сталом весяліўся, мой народ разьліваў пахошчы. 
Мне мой мілы - як ладанка зь мірай; начуе ў мяне на грудзях, 
мне мой мілы - як скрыпеню гронка ў мяне ў вінаградніках Эн-гэдзі. 
Якая прыгожая ты, каханая! якая прыгожая ты! Твае вочы - дзьве галубіцы! 
Які ты прыгожы, мой любы, які ты ласкавы, і ложак наш - зелень; 
стрэхі дамоў нашых - кедры, столі іх - кіпарысы.