लूका. 21. फिरी यीशुऐ मंदरे दे भंडारे दे सामणे बेईकरी अमीरां जो अपणा-अपणा दान पेटिया च पांदे दिखया। इतणे च इक गरीब बिधवा आई करी दो तांबे दे सिक्के पाये, जिना दी कीमत बड़ी घट्ट थी। तालू उनी बोलया, मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, की इना गरीब बिधवा सबना ला बदीकरी इस भंडारे च पाया है। क्योंकि सबना अपणे भंडारे चे थोड़ा दिया दिता, पर इना गरीब बिधवा इसा बाल जितना भी था सारा ही पाई दिता है। जालू कुछ चेले मंदरे दे बारे च गल्लां करा दे थे, की सै कदे छेल पथरां ने कने चढ़ाईयां चिजां ने सवारया है, तां यीशुऐ बोलया, “सै दिन ओंणे न, जिना चिंजा दी तुसां बड़ी तारीफ़ करा दे न, इक दिन ओणा है इना भवना दे इक भी पथरे पर पथर नी रेणा है, जड़ा डाया नी जाणा है।” चेलयां यीशुऐ ला पुछया, “गुरू जी, सांझो दस ऐ सब कुछ कालू होणा है? कने जालू ऐ सब कुछ पूरा होणेबाला होंगा तां उदा क्या निशान होणा है?” यीशुऐ बोलया, ध्यान रख्यो की तुहांजो कोई धोखा न दे। मते सारे लोकां मेरे नाए ने दाबा करिके ओणा है। उना बोलणा है, मैं मसीहा हूँ; कने ऐ भी बोलणा की टेम नेड़े आई गिया है: तुसां उना पिच्छे मत चली जांदे। जालू तुसां लड़ाईयां, कने दंगया दियां गल्लां सुणगे तां डरी मत जांदे; क्योंकि इना दा होणा जरूरी है, पर तालू संसारे दा खात्मा नी होणा है। तालू यीशुऐ उना ने बोलया, क्योंकि जातियां ने जातियां ने कने राज्य ने राज्यां ने इक दुजे ने लड़ाईयां करणियां न। कने हर कुथी हिलण होणे न कने अकाल पोणे, कने महामारियां पोंणिया न, कने अम्बरे च गल्लां कने बड्डे-बड्डे निशाण प्रगट होणे न। पर इना सबना गल्लां ला पेहले उना लोकां तुहांजो कैदी बणाना कने यहूदी जंज घरे च देणा कने तुहांजो मार पोंणी, कने मेरिया बजा ने तुहांजो हाकिमा कने राजयां दे सामणे न्याय तांई पेश किते जाणे न, पर ऐ तुहाड़े तांई गबाई देणे दा मोका बणी जाणा है। इस तांई सब अपणे-अपणे मने च पेहले ही ठाणी लिया की असां जबाब देणे दी चिंता नी करणी है। क्योंकि मैं तुहांजो ऐसे बोल कने दिमाग दिंगा, की तुहाड़े सारे बिरोधियां सामणा कने टाल्ली नी सकणा है। कने तुहाड़े माता-पिता कने भाई कने रिश्तेदारां, कने दोस्तां भी तुहांजो पकड़ाणा है; ऐथू दीकर की तुहांजो चे कितणयां जो मरवाई देणा है। कने मेरे नाऐ दिया बजा ला सबना लोकां तुहांजो ने बैर करणा है। पर तुहाड़े सरे दा, इक बाल भी बांका नी होणा। पर जड़ा जिंदगी दे अंत दीकर मिंजो पर भरोसा रखगा सै ही बचाया जाणा है। जालू तुसां यरूशलेम जो सेना ने घिरया दिखन, तां समझी लिया की उदा बिनाश होणेबाला है। यहूदिया प्रदेशे दे लोकां जो जान बचाणे तांई पहाड़ा जो नसणा पोणा। कने जड़े यरूशलेम दे अंदर होंन सै बाहर नसी जान; कने जड़े ग्रां च होंन सै उना च मत जांदे। क्योंकि ऐ बदला लेणे दे ऐसे रोज होणे न, जिना च सारियां लिखियाँ होइयां गल्लां पुरियां होणियां न। ऐ उना जनानिया तांई बड़ा बुरा बकत होणा जड़ियां लैरथियां न, कने उना जनानियां तांई जड़ियां नियाणे जो दूध पियादियां न। क्योंकि देशे च बड़ा बडा क्लेश कने इना लोंका पर बड़ी मुसीबत होणी है। उना जो तलबारां ने मारयां जाणा है, कने केई देशां दे लोक गुलाम बणाई करी लेई जाणे न, कने जालू दीकर बाकी जातियां दा बकत पूरा नी होंगा, तालू दीकर यरूशलेम बाकी जातियां दा गुलाम रेणा है। कने सुरज कने चन्द्रमा कने तारयां च अनोखे निशाण मिलणे न, कने धरतिया पर, देशे-देशे दे लोकां जो परेशानी होणी है; क्योंकि उना उफणदे समुद्रे दियां लेहरां ने घबराई जाणा है। कने डरे दिया बजा ने कने दुनिया च ओणे बालियां घटना दी राह दिखदे-दिखदे लोकां दीया जानी च जान नी रेंणी हे क्योंकि अम्बरे दियां शक्तियाँ हिलाईयां जाणियां न। तालू उना मिजों माणुऐ दे पुत्रे जो सामर्थ्य कने बड़ी महिमा दे सोगी बदले पर ओंदे दिखणा है। “जालू ऐ गल्लां होणा लगन, तां सीधे होईकरी अपणे सिरे जो उपरे उठाणा; क्योंकि तुहाड़ा छुटकारा नेड़े होणा।” यीशुऐ उना जो इक कहाणी सुणाई, अंजीरे कने सारे रुखां जो दिखा। जियां ही उना दियां कुम्बलियां निकलदियां न, तां तुहांजो ऐ दिखीकरी पता लग्गी जांदा है, की गर्मियां ओंणे बालियां न। इयां ही जालू तुसां ऐ गल्लां होंदे दिखन, तां समझी लिया की परमेश्वरे दा राज्य नेड़े है। “मैं तुसां ने सच्च बोलदा है, कि जालू दीकर ऐ सारियां गल्लां पुरियां नी होई जांदियां न, तालू दीकर इसा पीढ़िया दा अंत नी होणा है।” “अम्बर कने धरती खत्म होई जाणे, पर मेरियां बोलियां गल्लां कदी नी टलनिया न, सै हमेशा रेंणियां न।” इस तांई साबधान रिया, ऐसा ना हो की तुहाड़े मन नशे च संसारे दियां मोहमाया च कने इसा जिन्दगिया दिया चिंता च सुस्त होई जान, कने सै दिन तुहांजो पर फंदे सांई इकदम आई पोऐ। क्योंकि उनी सारिया धरतिया पर रेंणेबालयां पर इयां ही आई पोंणा है। “इस तांई जागदे रिया कने हर बेले प्राथना करदे रिया ताकि तुसां ओंणे बालियां परेशानियां ला बचणे कने मिजों माणुऐ दे पुत्रे दे सामणे खड़ोणे लाइक बणन।” कने सै दिने मंदरे च उपदेश करदा था; कने राती जैतून रुखां दे पाहड़े पर जाई करी रेंदा था। कने ब्यागा उसयो सुणने तांई मंदरे च उदे बाल ओंदे थे।