ଜହନ୍‌ ଲେକ୍‌ଲା ଜିସୁ କ୍ରିସ୍ଟର୍‌ ନିକ କବୁର୍‌.
1.
ଆରୁମେ ବାକ୍ୟ ରିଲି, ବାକ୍ୟ ଇସ୍ୱର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲା, ସେ ବାକ୍ୟ ହଃକା ଇସ୍ୱର୍‌ ରିଲା । 
ସେ ଆରୁମେ ଇସ୍ୱର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲା । 
ଆରେକ୍‌ ସେ ବାକ୍ୟର୍‌ ବଃଳେ ଇସ୍ୱର୍‌ ସଃବୁ ଉବ୍‌ଜାଣ୍‌ କଃଲା, ତାର୍‌ ବିନା କାୟ୍‌ରି ହେଁ ଉବ୍‌ଜାଣ୍‌ ନଃହୟ୍‌ । 
ସେ ବାକ୍ୟ ଜିବନାର୍‌ ମୁଳ୍‌ ରିଲି ଆର୍‌ ସେଜିବନ୍‌ ମାନାୟ୍‌ ଜାତିର୍‌ ଉଜାଳ୍‌ । 
ଆର୍‌ ସେ ଉଜାଳ୍‌ ଅଃନ୍ଦାର୍‌ ବିତ୍ରେ ସଃବୁ ବଃଳ୍‌ ଜଃଲ୍‌କି ଆସୁଲି, ଆର୍‌ ଅଃନ୍ଦାର୍‌ ତାକ୍‌ ନଃଦେର୍ଲି । 
ଇସ୍ୱର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ହଃଟାୟ୍‌ଲା ଗଟ୍‌ଲକ୍‌ ଆୟ୍‌ଲା, ତାର୍‌ ନାଉଁ ଜହନ୍‌ । 
ସେ ଜଃନ୍‌କଃରି ଉଜାଳାର୍‌ କଃତା କୟ୍‌ଦ୍‌, ଆରେକ୍‌ ତାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ସଃବୁଲକ୍‌ ସଃତ୍‌ କଃର୍ତି, ଇତାକ୍‌ ସେ ସାକି ଦେଉଁକ୍‌ ଆୟ୍‌ଲା । 
ସେ ନିଜେ ସେ ଉଜାଳ୍‌ ନଃରିଲା, ମଃତର୍‌ ସେ ଉଜାଳାର୍‌ କଃତା ସାକି ଦେଉଁକେ ଆସିରିଲା । 
ଜୁୟ୍‌ ସଃତ୍‌ ଉଜାଳ୍‌ ଜଃଗତେ ଆସି ସଃବୁ ଜାତିକ୍‌ ଉଜାଳ୍‌ କଃରେଦ୍‌, ସେରିହଃକା ସଃତ୍ୟା ଉଜାଳ୍‌ । 
ସେ ଜଃଗତେ ରିଲା, ଆର୍‌ ସେ ହୁର୍ତି ତାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଉବ୍‌ଜାଣ୍‌ ଅୟ୍‌ଲି, ଅୟ୍‌ଲେକ୍‌ ହେଁ ଜଃଗତ୍‌ ତାକ୍‌ ଚିନୁ ନାହାର୍ଲି । 
ସେ ଅଃହ୍‌ଣାର୍‌ ରାଜିଏ ଆୟ୍‌ଲା, ଅୟ୍‌ଲେକ୍‌ ହେଁ ତାର୍‌ ନିଜାର୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ତାକେ ନଃଦେର୍ଲାୟ୍‌ । 
ମଃତର୍‌ ଜଃତେକ୍‌ ଲକ୍‌ ତାକ୍‌ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌, ବଃଲେକ୍‌ ତାର୍‌ ନାଉଁଏ ସଃତ୍‌ କଃଲାୟ୍‌ ସେମଃନ୍‌କେ ସେ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ହିଲା ଅଃଉଁକେ ଅଃଦିକାର୍‌ ଦିଲା । 
ସେମଃନ୍ ବଃନିତଃୟ୍‌, ଗଃଗାଳାର୍‌ ଇଚାୟ୍‌ କି ମାନାୟ୍‌ର୍‌ ଇଚାୟ୍‌ ଜଃଲମ୍‌ ନଃଉତି, ମଃତର୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ଇଚାୟ୍‌ ଜଃଲମ୍‌ ଅୟ୍‌ଲାୟ୍‌ । 
ଆର୍‌ ସେ ବଃଚନ୍ ନଃର୍‌ ମାନାୟ୍‌ ଅୟ୍‌ଲା, ଆର୍‌ ଦଃୟା ଆର୍‌ ସଃତ୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ହୁରୁଣ୍ ଅୟ୍‌ ଅଃମାର୍‌ ବିତ୍ରେ ବାସା କଃଲା; ଆର୍‌ ଉବାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଆୟ୍‌ଲା ଗଟେକ୍‌ ବଃଲି ହୟ୍‌ସିର୍‌ ଜଃଜ୍‌ମାନ୍‌ ହାୟ୍‌ରିଲା ହର୍‌ ତାର୍‌ ଜଃଜ୍‌ମାନ୍ ଦଃକ୍‌ଲୁ । 
ଜହନ୍‌ ସାକି ଅୟ୍‌ ସେମାନାୟ୍‌ର୍‌ କଃତା ଉଲ୍‌ଗାଟ୍‌ ଅୟ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ଜେ ମର୍‌ ହଃଚେ ଆସୁଲା, ସେ ମର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବଃଡ୍, ବଃଲେକ୍‌ ମୁୟ୍‌ ଜଃର୍ନ୍‌ ନଃଉତ୍‌ ସେ ରିଲା, ଜାର୍‌ କଃତା ମୁୟ୍‌ କୟ୍‌ ରିଲେ, ସେ ଇମାନାୟ୍‌ ।” 
ତାର୍‌ ଦଃୟାର୍‌ ହୁର୍ନାର୍‌ ଗିନେ ଅଃମିମଃନ୍‌ ଆସିର୍ବାଦ୍‌ ହାୟ୍‌ଆଚୁ ହେଁ ଆସିର୍ବାଦ୍‌ ଉହ୍ରେ ଆସିର୍ବାଦ୍‌ ହାୟ୍‌ଆଚୁ । 
ବଃଲେକ୍‌ ଇସ୍ୱର୍‌ ମସାର୍‌ ଦଃୟ୍‌କଃରି ବିଦି ଦିଲା, ମଃତର୍‌ ଦଃୟା ଆର୍‌ ସଃତ୍‌ ଜିସୁ କ୍ରିସ୍ଟର୍‌ ଆସିର୍ବାଦ୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଆୟ୍‌ଲି । 
କେହେଁ କଃବେ ଇସ୍ୱର୍‌କେ ନଃଦେକେ, ମଃତର୍‌ ତାର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲା ତାର୍‌ ଗଟେକ୍‌ ବଃଲି ନିଜାର୍‌ ହୟ୍‌ସି ତାକ୍‌ ଜାଣାୟ୍‌ ଆଚେ । 
“ତୁୟ୍‌ କେ ?” ଇରି ଜହନ୍‌କେ ହଃଚାରୁକେ ଜିଉଦିମଃନ୍ ଜଃଡେବଃଳ୍‌ ଜିରୁସାଲମେ ହୁଣି ଜାଜକ୍‌ ଆର୍‌ ଲେବିମଃନ୍‌କେ ତାର୍‌ ଲଃଗେ ହଃଟାୟ୍‌ଲାୟ୍‌, ସଃଡେବଃଳ୍‌ ଜହନ୍‌ ଇ ସାକି ଦିଲା । 
ଜହନ୍‌ ହୁଟାୟ୍‌କଃରି କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ କ୍ରିସ୍ଟ ନାୟ୍‌ ।” 
ସେତାକ୍‌ ସେମଃନ୍ ତାକ୍‌ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍‌, “ତଃବେ ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ ଏଲିୟ ?” ସେ କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ ଏଲିୟ ନାୟ୍‌ ।” “ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ ସେ ବାବ୍‌ବାଦି ?” ସେ କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ ନାୟ୍‌ ।” 
ସେତାକ୍‌ ସେମଃନ୍ ତାକ୍‌ କୟ୍‌ଲାୟ୍‌, “ଅଃମିକ୍‌ ହଃଟାୟ୍‌ଲା ଲକ୍‌ମଃନ୍‌କେ ଜଃନ୍‌କଃରି ଉତୁର୍‌ ଦେଉଁହାରୁ, ଇତାର୍‌ ଗିନେ ତୁୟ୍‌ କେ ? ତୁୟ୍‌ ନିଜାର୍‌ କଃତା କାୟ୍‌ରି କଃଉଁଲିସ୍‌ ?” 
ଜିସାୟ୍‌ ବାବ୍‌ବାଦି ଜଃନ୍‌କଃରି କୟ୍‌ରିଲା ଜହନ୍‌ ସେରଃକମ୍‌ କୟ୍‌ଲା- “ମୁୟ୍‌ ସୁକ୍‌ଲା ବଃଟାୟ୍‌ ଆଉଲି ଅୟ୍‌ କଃଉତା ଗଟ୍‌ ଲକାର୍‌ ଟଣ୍ଡ୍, ମାପ୍ରୁର୍‌ ବାଟ୍‌ ସଃଳ୍‌କ୍‌ କଃରା ।” 
ଆର୍‌ ପାରୁସିମଃନାର୍‌ ବିତ୍ରେ ହଃଟାୟ୍‌ରିଲା ଲକ୍‌ମଃନ୍ ତାକ୍‌ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍‌ । 
ସେମଃନ୍ ଜହନ୍‌କେ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍‌, “ତୁୟ୍‌ ଜଦି କ୍ରିସ୍ଟ ନାୟ୍‌ କି ଏଲିୟ ନାୟ୍‌ କି ବାବ୍‌ବାଦି ନାୟ୍‌, ତଃବେ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେଉଁଲିସ୍‌ ?” 
ଜହନ୍‌ ସେମଃନ୍‌କେ ଉତୁର୍‌ ଦିଲା, “ମୁୟ୍‌ ହାଣାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେଉଁଲେ, ମଃତର୍‌ ଜାକେ ତୁମିମଃନ୍ ନଃଜାଣାସ୍‌, ସେ ତୁମାର୍‌ ବିତ୍ରେ ଆଚେ । 
ସେ ମର୍‌ ହଃଚେ ଆସୁଲା, ମୁୟ୍‌ ତାର୍‌ ହାଣ୍ଡାୟ୍‌ର୍‌ ବାନ୍ଦୁଣ୍ ଇଟାଉତା ଜୟ୍‌ଗ୍‌ ନାୟ୍‌ ।” 
ଜର୍ଦନ୍ ଗାଡାର୍‌ ସେହାଟି ଜୁୟ୍‌ ଜଃଗାୟ୍‌ ଜହନ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେତିରିଲା ସେ ବେତ୍‌ନିଆ ଗାଉଁଏ ଇସଃବୁ ଗଃଟ୍‌ଲି । 
ତାର୍‌ ଆର୍‌କ ଦିନ୍ ଜିସୁକ୍‌ ତାର୍‌ ଆସ୍ତାର୍‌ ଦଃକି ଜହନ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ଏଦେ ଦଃକା ଇସ୍ୱରାର୍‌ ମେଣ୍ଡା ବଦା, ଜେ ଜଃଗତାର୍‌ ହାହାର୍‌ ବଜ୍‌ ବୟ୍‌ ନଃୟ୍‌ଦ୍‌ । 
ଜେ ମର୍‌ ହଃଚେ ଆସୁଲା, ସେ ମର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବଃଡ୍, ବଃଲେକ୍‌ ସେ ମର୍‌ ଜଃଲମ୍‌ ହୁର୍ବେ ରିଲା, ଜାର୍‌ କଃତା କୟ୍‌ରିଲେ ସେ ଇମାନାୟ୍‌ ।” 
ମୁୟ୍‌ ହେଁ ତାକ୍‌ ଚିନି ନଃରିଲେ, ମଃତର୍‌ ତାକ୍‌ ଜଃନ୍‌କଃରି ଇସ୍ରାଏଲ୍‌ମଃନ୍‌ ଜାଣ୍‌ତି, ଇତାର୍‌ ଗିନେ ମୁୟ୍‌ ହାଣାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେଉଁକ୍‌ ଆସିଆଚି । 
ଜହନ୍‌ ସାକି ଦଃୟ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ ଗଟ୍‌ ଆତ୍ମାକେ ହାଣ୍ଡ୍‌କା ହର୍‌ ସଃର୍ଗେ ହୁଣି ଉତ୍ରି ଆସ୍ତାର୍‌, ଆର୍‌ ସେ ତାର୍‌ ଉହ୍ରେ ବଃସ୍ତାର୍‌ ଦଃକ୍‌ଲେ । 
ମୁୟ୍‌ ହେଁ ତାକେ ଜାଣି ନଃରିଲେ ମଃତର୍‌ ମାପ୍ରୁ ମକେ ହାଣାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେଉଁକ୍‌ ହଃଟାୟ୍‌ଲା, ସେ କୟ୍‌ରିଲା, ‘ତୁୟ୍‌ ଗଟ୍‌ ମାନାୟ୍‌ର୍‌ ଉହ୍ରେ ଆତ୍ମା ଆସି ବଃସ୍ତାର୍‌ ଦଃକ୍‌ସି, ସେ ହଃକା ସେ ଲକ୍‌ ଜେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦଃୟ୍‌ଦ୍‌ ।’ 
ମୁୟ୍‌ ସେରି ଦଃକିଆଚି ଆର୍‌ ସେ ହଃକା ଇସ୍ୱରାର୍‌ ହୟ୍‌ସି ବଃଲି ସାକି ଦେଉଁଲେ ।” 
ତାର୍‌ ଆର୍‌କ ଦିନ୍ ଆରେକ୍‌ ଜହନ୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ତାର୍‌ ଚେଲାମଃନାର୍‌ ବିତ୍ରେ ଦୁୟ୍‌ଲକ୍‌ ଟିଅୟ୍‌ ରିଲାୟ୍‌; 
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ଜିସୁ ଇଣ୍ଡି ଜାତାର୍‌ ଦଃକି, ଜହନ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ଏଦେ ଦଃକା ଇସ୍ୱରାର୍‌ ମେଣ୍ଡା ବଦା ।” 
ସେ ଜଳେକ୍‌ ଚେଲା ତାର୍‌ କଃଉତାର୍‌ ସୁଣି ଜିସୁର୍‌ ହଃଚେହଃଚେ ଗଃଲାୟ୍‌ । 
ଜିସୁ ଉଲ୍‌ଟି ସେମଃନ୍ ତାର୍‌ ହଃଚେ ହଃଚେ ଆସ୍ତାର୍‌ ଦଃକି ହଃଚାର୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ କାୟ୍‌ରି ଲଳୁଲାସ୍‌ ?” ସେମଃନ୍ ତାକ୍‌ କୟ୍‌ଲାୟ୍‌, “ରାବ୍‌ବି, ବଃଲେକ୍‌, ଗୁରୁ, ତୁୟ୍‌ କୁୟ୍‌ତି ରେଉଁଲିସ୍‌ ?” 
ସେ ସେମଃନ୍‌କେ କୟ୍‌ଲା, “ଆସା ଦଃକାସ୍‌ ।” ସେତାକ୍‌ ସେମଃନ୍ ଜାୟ୍‌ ତାର୍‌ ରେତା ଟାଣ୍ ଦଃକଃଲାୟ୍‌, ଆରେକ୍‌ ସେଦିନ୍ ତାର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲାୟ୍‌; ସଃଡେବଃଳ୍‌ ସଃକାଳ୍ୟା ଦଃସ୍‌ଗଃଟା ଅୟ୍‌ରିଲି । 
ଜୁୟ୍‌ ଦୁୟ୍‌ ଲକ୍‌ ଜହନ୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି କଃତା ସୁଣି ଜିସୁର୍‌ ହଃଚେ ହଃଚେ ଜାୟ୍‌ ରିଲାୟ୍‌, ସେମଃନାର୍‌ ବିତ୍ରେ ଏକ୍ଲା ପିତର୍‌ ସିମନାର୍‌ ବାୟ୍‌ସି ଆନ୍ଦ୍ରିଅ ରିଲା । 
ଆନ୍ଦ୍ରିଅ ହଃର୍ତୁମ୍‌ ନିଜାର୍‌ ବାୟ୍‌ସି ସିମନ୍‌କ୍‌ ବେଟ୍‌ହାୟ୍‌ ତାକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ଅଃମି ମସିଅକ୍‌, ବଃଲେକ୍‌ କ୍ରିସ୍ଟକେ ଦଃକିଆଚୁ ।” 
ତାର୍‌ହଃଚେ ସେ ସିମନ୍‌କ୍‌ ଜିସୁ ହାକ୍‌ ଆଣ୍‌ଲା । ଜିସୁ ତାକ୍‌ ନିକକଃରି ଦଃକ୍‌ଲା ଆର୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ତୁୟ୍‌ ଜହନାର୍‌ ହୟ୍‌ସି ସିମନ୍, ତୁୟ୍‌ କେପା ବଃଲେକ୍‌ ପିତର୍‌ ବଃଲି ଡାକେ ହୁଟ୍‌ସି, ଇତାର୍‌ ଅଃର୍ତ୍‌ ଟେଳା ।” 
ତାର୍‌ ଆର୍‌କ ଦିନ୍ ଜିସୁ ଗାଲିଲି ଜଃଉଁକେ ମଃନ୍ କଃଲା, ସେ ପିଲିପ୍‌କେ ଦଃକ୍‌ଲା ଆର୍‌ ତାକେ କୟ୍‌ଲା, “ମର୍‌ ହଃଚେ ହଃଚେ ଆଉ ।” 
ପିଲିପ୍ ବେତ୍‌ସାଇଦା ଗାଉଁଆର୍‌ ଲକ୍‌ ରିଲା, ସେରି ଆନ୍ଦ୍ରିଅ ଆର୍‌ ପିତର୍‌ ରେତା ଗଃଳ୍‌ ରିଲି । 
ପିଲିପ୍ ନିତନିଏଲ୍‌କେ ବେଟ୍‌ ଅୟ୍‌ ତାକେ କୟ୍‌ଲା, “ଜାର୍‌ କଃତା ମସା ବିଦିଲଃଗେ ଲେକିଆଚେ, ଆରେକ୍‌ ବାବ୍‌ବାଦିମଃନ୍ ହେଁ ଲେକି ଆଚ୍‌ତି, ଅଃମିମଃନ୍‌ ତାକ୍‌ ଦଃକି ଆଚୁ, ତାର୍‌ ଉବାସି ଜସେପ୍ ନାଜରିତ୍‌ ଗାଉଁଆର୍‌ ଜିସୁ ।” 
ନିତନିଏଲ୍‌ ତାକ୍‌ ହଃଚାର୍ଲା, “ନାଜରିତ୍‌ ହୁଣି କାୟ୍‌ ସଃତ୍‌ କଃତା ବାରାଉଁ ହାରେ ?” ପିଲିପ୍ ତାକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, “ଆଉ ଆର୍‌ ଦଃକ୍‌ ।” 
ଜିସୁ ନିତନିଏଲ୍‌କେ ଅଃହ୍‌ଣାର୍‌ ଚଃମେ ଆସ୍ତାର୍‌ ଦଃକି, ସେ ତାର୍‌ କଃତା କୟ୍‌ଲା, “ଏଦେ ଦଃକା ନିଜ୍‌କଃରି ଏ ଗଟେକ୍‌ ଇସ୍ରାଏଲ୍‌ ଲକ୍‌, ଆର୍‌ ତଃୟ୍‌ ମିଚ୍‌ମଃୟା ନାୟ୍‌ ।” 
ନିତନିଏଲ୍‌ ଜିସୁକେ ହଃଚାର୍ଲା, “ତୁୟ୍‌ ମକ୍‌ କଃନ୍‌କଃରି ଜାଣ୍‌ଲିସ୍‌ ?” ଜିସୁ ତାକ୍‌ ଉତୁର୍‌ ଦିଲା, “ପିଲିପ୍ ତକ୍‌ କୁଦ୍‌ତା ଆଗ୍‌ତୁ ତୁୟ୍‌ ଜଃଡେବଃଳ୍‌ ଡୁମ୍ବୁର୍‌ ଗଚ୍‌ତଳେ ଟିଅୟ୍‌ ରିଲିସ୍‌, ସଃଡେବଃଳ୍‌ ମୁୟ୍‌ ତକ୍‌ ଦଃକିରିଲେ ।” 
ନିତନିଏଲ୍‌ ଉତୁର୍‌ ଦିଲା, “ଏ ରାବ୍‌ବି, ବଃଲେକ୍‌ ଏ ଗୁରୁ, ତୁୟ୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ହୟ୍‌ସି, ତୁୟ୍‌ ଇସ୍ରାଏଲ୍‌କେ ଚାଲାଉତା ରଃଜା ।” 
ଜିସୁ ତାକ୍‌ ଉତୁର୍‌ ଦିଲା, “ମୁୟ୍‌ ତକେ ଡୁମ୍ବୁର୍‌ ଗଃଚ୍ ତଃଳେ ଦଃକି ରିଲେ ବଃଲି କୟ୍‌ଲାକ୍‌ କି ତୁୟ୍‌ ବିସ୍ୱାସ୍‌ କଃରୁଲିସ୍‌ ? ତୁୟ୍‌ ଇତାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବଃଡ୍ ବଃଡ୍ ବିସୟ୍‌ ଦଃକ୍‌ସି ।” 
ଆରେକ୍‌ ଜିସୁ ସେମଃନ୍‌କେ କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ ତୁମିମଃନ୍‌କେ ସଃତ୍‌ କଃଉଁଲେ, ତୁମିମଃନ୍ ସଃର୍ଗ୍‌ ଉଗାଳି ଅଃଉତାର୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ଦୁତ୍‌ମଃନ୍‌କେ ନଃରାର୍‌ ହୟ୍‌ସିର୍‌ ଚଃମେ ଉହ୍ରେ ଜାତାର୍‌ ଆର୍‌ ଉତ୍ରି ଆସ୍ତାର୍‌ ଦଃକାସ୍‌ ।”