मत्ती.
23.
आग यीशु भीळ से अदिक तान चेलागोळ से अंदुन, 
“न्याय कल्सावाळेर शास्त्री अदिक फरीसी मूसा अन्द गद्दी मा कुर्तकु आर; 
इदुरसाटी आंदुर नीम से जो येनारा अंदार अद माळेतीर अदिक मान्सेतीर, लेकीन आंदुर घाई क्याल्सा माळबाळेतीर; यतिकी आंदुर अंतार पर माळालुर. 
आंदुर ऊंद भारी ओझा अक यदरी नेगोद मुश्किल आद, कटकु अदरी मंळसागोळ्द खांदा मा ईटतार; लेकीन खुद अदरी तान बेळ्ल देल सरकुसोद चाहासालुर. 
आंदुर तान सप्पा क्याल्सा लॉकुरी तोरसोर साटी माळतार” आंदुर तान ताबीजगोळी चौळा माळतार अदिक तान कपळा अन्द झालर ऊदान माळतार ताकी लॉकुर आंदरी न्यायात्मा समसुल. 
आंदुर हाब्बगोळ दा मुख्य-मुख्य जागा हासिल माळोद चाहासतार, सभागोळ दा मुख्य-मुख्य आसनगोळ मा कुरोद चाहासतार. 
सात्‍तागोळ दा आदर सत्कार चाहसोद, अदिक मंळसागोळ दा गुरु अंदकु आगोद आंदरी वळ्लीद हततद. 
लेकीन नीव गुरु अनबाळेतीर, यतिकी नीमव ऊंदा गुरु आन, अदिक नीव सप्पा वार्टुर हुईर. 
पृथ्वी मा यारीकु आप्प अनबाळेतीर, यतिकी नीमव ऊंदा आप्प आन, जो स्वर्ग दा आन. 
अदिक स्वामी भी अनबाळेतीर, यतिकी नीमव ऊंदा स्वामी आन, मतलब मसीह. 
जो नीम दा धोड्डेव आगव चाहास्यान आव नीमव सेवक आगुल. 
जो यावारा तान तान इक धोळ्द माळ्यान, आव स्याण माळकु आदान: अदिक जो यावारा तान तान इक नम्र माळ्यान, आव धोळ्द माळकु आदान. 
“हे कपटी शास्त्रीगोळा अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय! नीव मंळसागोळ साटी स्वर्ग इन राज्य अन्द दरवाजा बंद माळतीर, अदिक न रा खुद अदुर्दा होगतीर अदिक न रा अदुर्दा होगावाळेरी होगगोळालीर. 
हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय! नीव रांड्यागोळ्द मान्नागोळी बरबाद माळ कोमतीर, अदिक आ लॉकुर दिखावा माळोर साटी हापाळ होत ताका प्रार्थना माळतेला ईरतीर: इदुरसाटी नीमी यक्कुल दण्ड सिक्‍कीत. 
“हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय, नीव ऊंद मंळसा अक तान मत दा तरोरसाटी पुरा जल अदिक थल मा टेटतीर, अदिक याग आव नीम मत दा होट बरतान रा आऊक तान से येढ्ढ गुणा कपटी माळ कोमतीर. 
“हे कुढ्ढ अगुवागोळा, नीम मा हाय! जो अनतार कि अगर यावारा मंदिर इन किर्‍या तिंदान रा येनु ईला, लेकीन अगर यावारा मंदिर इन व्हान्ना अन्द किर्‍या तिंदान रा अऊर देल कट्टोदान. 
हे मूर्खगोळा अदिक कुढ्ढगोळा, याव धोड्डेव आन; व्हान्ना या अद मंदिर यदुर देल व्हान्ना पवित्र आगतद? 
बाक अनतीर कि अगर यावारा वेदी इन किर्‍या तिंदान रा येनु ईला, लेकीन जो भेंट अदुर मा आद, अगर यावारा अदुर्द किर्‍या तिंदान रा अदुर देल कट्टोदान. 
हे कुढ्ढगोळा, याव धोड्डेव आन; भेंट या वेदी यदुर देल भेंट पवित्र आगतद? 
इदुरसाटी जो वेदी इन किर्‍या तिनतान, आव अऊर्द भी किर्‍या तिनतान जो आ वेदी मा आद. 
जो मंदिर इन किर्‍या तिनतान, आव मंदिर अदिक अदुर दा ईरावाळा परमेश्वर उन भी किर्‍या तिनतान. 
जो स्वर्ग इन किर्‍या तिनतान, आव परमेश्वर उन सिंहासन इन अदिक अदुर मा कुरावाळेर्द भी किर्‍या तिनतान. 
“हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय, नीव पदीना, अदिक सौफ, अदिक जीरा अन्द दसवा अंश रा कोळतीर, लेकीन नीव व्यवस्था अन्द गंभीर मातगोळी मतलब न्याय, अदिक दया, अदिक विश्वास इक बिटबुटीर; आगली पायजे होता कि इवरी भी माळतेला ईरायदीर अदिक अवरी भी ईला बिळायदिर. 
हे कुढ्ढ अगुवागोळा, नीव मच्छर इक रा ढुंढ्स कोमतीर, लेकीन ऊँट इक तीन कोमतीर. 
“हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय, नीव वाटी अदिक तंळग्या अक म्याक म्याकुच टु रा ऊदतीर लेकीन अव बुळ्क करेव अदिक लालच खुद इन दा भला माळदुर दा तुमकु आव. 
हे कुढ्ढ फरीसी, पयले कटोरा अदिक तंळग्या अक बुळ्क टु ऊद्द कि अव व्हार्या टु भी वळ्लेव कांळ्सुल. 
“हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय, नीव चुना हज्द मटगोळ घाई आईर जो म्याकुच टु रा सुंदर कांळ्सताव, लेकीन बुळ्क मुर्दा अन्द येलुगोळ अदिक सब प्रकार इन गंदगी देल तुमकु आव. 
ईदा रीति देल नीव भी म्याकुच टु मंळसागोळी न्यायी कांळ्स तोगतीर, लेकीन बुळ्क कपट अदिक बुराई देल तुमकु आईर. 
“हे कपटी शास्त्री अदिक फरीसीगोळा, नीम मा हाय, नीव भविष्यवक्तागोळ्द कब्रगोळी सुधार्सतीर अदिक न्यायीगोळ्द कब्रगोळी सजुसतीर, 
अदिक अनतीर, ‘अगर नाव तान आजा बाबागोळ्द जमानानोर ईरायदेव रा भविष्यवक्तागोळी कोन्नोर दा भागीदार ईला ईरायदेव.’ 
इदुर देल रा नीव खुद अच गवाही कोळतीर कि नीव भविष्यवक्तागोळी कोन्नावाळेर औलाद हुईर. 
इदुरसाटी नीव तान आजा बाबागोळ्द पाप इन माळका पुरा तरीका देल तुमकोमी. 
हे हावगोळा, हे हावगोळ चिकोरगोळा, नीव नरक इन दण्ड देल ह्यांग ऊळदीर? 
इदुरसाटी नोळी, ना नीम हात्‍ती भविष्यवक्तागोळ अदिक बुद्धिमानगोळी अदिक शास्त्रीगोळी कळुतीन; अदिक नीव आंदुर दा टु यावारा अक कोंद बुट्टीर अदिक क्रूस मा येरसीर, अदिक यावारा तान सभागृहगोळ दा क्वाळा बळदीर अदिक ई नगर टु आ नगर दा जेडुतेला ओयाळीर. 
याव न्यायी हाबील टु हुडुकु बिरिक्याह अन्द पार जकरयाह ताका, यारी नीव मंदिर अदिक वेदी इन न्याड्या दा कोंद बुटीदीर, यास न्यायीगोळ्द खुन धरती मा वाहुसकु आग्याद अद सप्पा नीम ताल्ला मा बिद्दीत. 
ना नीम से खरा माताळतीन, ई सप्पा मातगोळ ईद समय इन लॉकुर मा बंदकु बिद्दीत. 
“हे यरूशलेम, हे यरूशलेम! नी भविष्यवक्तागोळी कोंद बुळत्या, अदिक जो नींद हात्‍ती कळुकु आग्यार, आंदुर मा कल्लगोळ देल हमला माळत्या. यास अनली ना चाहासदीन कि ह्यांग कोळी तान पाड्डगोळी तान पिक्‍कागोळ्द ल्यालमा जमा माळतद, हांग अच ना भी नीन चिकोरगोळी जमा माळ कोमाईन, लेकीन नी चाहासीदिल. 
नोळी, नीम मान्ना नीम साटी सुनसान बिटकु आगतद. 
यतिकी ना नीम से अनतीन कि ईगी टु आगासताका नीव नानी बाक यागलु नोळतीदिल यागासताका नीव अनतीदिल, ‘धन्य आन आव, जो प्रभु अन्द हेसुर देल बरतान.’”