लूका. 13. आ समय थ्वाळासा लॉकुर पोहचुस्दुर, अदिक यीशु से आ गलीलीगोळ्द बारा दा चर्चा माळली कुरतुर, यार्द खुन पिलातुस माळीदुन. ईद केळकु यीशु आंदुर से उत्‍तर दा ईद अंदुन, “येन नीव सम्सतीर कि ई गलीली येन सप्पा गलीलीगोळ से यक्कुल पापी ईरोर कि आंदुर मा हिंग विपत्‍ती बित्‍त? ना नीम से अनतीन कि ईला; लेकीन अगर नीव पाप माळोद बंद माळतीदील रा नीव सप्पा मुंदुर भी ईदा रीति देल नाश आगीदीर. या, येन नीव सम्सतीर कि आंदुर अठरा मुंदुर यार मा शीलोह इन गुम्मट बित्‍त, अदिक आंदुर दब्सकु सोतोदुर: यरूशलेम इन अदिक ईरावाळेर से यक्कुल अपराधी ईरोर? ना नीम से अनतीन का ईला; लेकीन अगर नीव पाप माळोद बंद माळतीदील रा नीव सप्पा मुंदुर भी ईदा रीति देल नष्ट आदीर.” बाक यीशु ईद उदाहरण भी अंदुन: “यारदारा अंगुर इन केई दा ऊंद अंजीर इन मार्र हतकु ईरोद. आव अदुर्दा काय ढुंढ्सली बंदुन, लेकीन नोळीदील. आग आव बेल इन कायावाळा से अंदुन, ‘नोळ, मुर वर्ष टु ना ईद अंजीर इन मार्र दा काय ढुंढ्सली बरतीन, लेकीन नोळालीन. इदरी कळ्द बुळ कि ईद जागा अक भी येती रोक्सकु ईटुल?’ आग बेली कायावाळा उत्‍तर कोट्टुन, ‘हे स्वामी, इदरी ई वर्ष अदिक ईरगोळ कि ना इदुर नाकु दी अगुळकु खात हाक्‍काईन. बरावाळा साल दा अगर फलस्त रा भला, ईलारा अदरी कडु कोमेत.’” विश्राम इन दिन यीशु ऊंद यहूदी लॉकुर्द सभागृह दा उपदेश माळोन. अल ऊंद आर्त ईरोर यारी अठरा वर्ष टु ऊंद कमजोर माळावाळा दुष्टआत्मा हतकु ईरोद, अदिक आक कुबळा आगेगीदुर अदिक यातोदु रीति देल सीधा ईला आग सकोर. यीशु आक इक नोळकु कारदुन अदिक अंदुन, “हे आर्त, नी तान कमजोरी देल वळ्लेर आगेद.” आग आव आकिन मा कय ईटदुन, अदिक आक तुरन्त सरका आगेदुर अदिक परमेश्वर उन महिमा माळली हतदुर. इदुरसाटी कि यीशु विश्राम इन दिन आकी वळ्लीसा माळीदुन, यहूदी इन यहूदी लॉकुर्द सभागृह अन्द सरदार सिट्ट दा बंदकु लॉकुर से अनली कुरतुन, “आर: दिन आव यदुर्दा क्याल्सा माळ पायजे अत: आ अच दिनगोळ दा बंदकु चंगा आगुल, लेकीन विश्राम इन दिन दा ईला.” ईद केळकु प्रभु उत्‍तर कोट्टुन, “हे कपटीगोळा, येन विश्राम इन दिन नीम दा टु हर ऊंद मंळसा तान वस्ता या गधा अक क्वाटक्या दा टु खोल्सकु नीर कुळस्ली वयालीर? रा येन उचित ईला ईरोद कि ई आर्त जो अब्राहम इन औलाद उर यारी शैतान अठरा वर्ष टु कटकु ईटीदुन, आराम इन दिन ईद बंधन देल बिळ्सकु आगायदुर?” याग आव ई मातगोळी अंदुन, रा आऊन सप्पा विरोधी सर्मुसेदुर, अदिक सप्पा भीळ अव महिमा अन्द क्याल्सागोळ से जो आव माळतोगोन, खुश आदुर. बाक यीशु अंदुन, “परमेश्वर उन राज्य यार घाई आद? अदिक ना आऊन उपमा यार देल कोळाईन? आव राई इन ऊंद बींजा अन्द घाई आन, यारी यावारा मंळसा हुळकु तान केई दा बोऊस्दुन: अदिक अद वाळुसकु मार्र आगेत; अदिक आकाश इन पक्षीगोळ अदुर डगालीगोळ मा बसेरा माळदव.” यीशु बाक अंदुन, “ना परमेश्वर ऊन राज्य अन्द उपमा यार देल कोळाईन? आव खमीर इन घाई आन, यदरी याकारा आर्त हुळकु हापाळ सा हीट दा मिलुस्दुर, अदिक आग्त-आग्त अद सप्पा हीट खमीर आगेत.” यीशु नगर-नगर, अदिक ऊर-ऊर आगकु उपदेश माळतेला यरूशलेम इन दी होगोन, रा यावारा आऊन से केळदुन, “हे प्रभु, यारी उद्धार सिकतद आंदुर थ्वाळासा अच आर?” यीशु आऊन से अंदुन, “स्यांळ्द हादी टु प्रवेश माळोद कोशिश माळी, यतिकी ना नीम से अनतीन कि हापाळ सा प्रवेश माळोद चाहस्यार, अदिक माळ सकतीदिल. याग मान्ना अन्द स्वामी यदकु दरवाजा बंद माळ कोंडान, अदिक नीव व्हार्या नीदुरकु दरवाजा ठोक्सकु अनी, ‘हे प्रभु, नाम साटी खोल्स बुळ,’ अदिक आव उत्‍तर कोळुल, ‘ना नीमी अरालीन, नीव येलेर हुईर?’ आग नीव अनली हत्‍तीर, नाव नीन सामने तिंदीन-कुळदीन अदिक नी नाम सात्‍तागोळ दा उपदेश माळ्द. लेकीन आव अंदान, ना नीम से अनतीन, ‘ना अरालीन नीव येलेर हुईर. हे अन्याय माळावाळेरा, नीव सब नान से दुर आईर.’ अल वोरलोद अदिक हल्ल कच्चोद आदीत; याग नीव अब्राहम अदिक इसहाक अदिक याकूब अदिक सब भविष्यवक्तागोळी परमेश्वर उन राज्य दा कुर्तकु नोळीर, अदिक तान तान इक व्हार्या तेगुत नोळीर. अदिक पूर्व अदिक पश्चिम; उत्‍तर अदिक दक्षिण टु लॉकुर बंदकु परमेश्वर उन राज्य अन्द भोज दा भागी आदार. अदिक आंदुर जो ईग हिंदळोर आर आंदुर पयला आदार, अदिक जो ईग पयला आर, आंदुर हिंदळोर आदार.” अदा घळी येनारा फरीसीगोळ बंदकु यीशु से अंदुर, “ईल टु होटकु येल्यारा अलग होटोग, यतिकी हेरोदेस नीनी कोंद बुळोद चाहासतान.” यीशु आंदुर से अंदुन, “होगकु आ कोल्या से अंदबुळी कि नोळ, ना ईंद अदिक नाळ दुष्टआत्मागोळी नेगुतीन अदिक बिमारगोळी चंगा माळतीन, अदिक तिसरा दिन तांद क्याल्सा पुरा माळाईन. तरी नीनी ईंद अदिक नाळ अदिक तिसरा दिशी नळोद जरूरी आद, यतिकी आगसकाल कि यावारा भविष्यवक्ता यरूशलेम इन व्हार्या कोन्सुसकु आगुल. “हे यरूशलेम! हे यरूशलेम! नी जो भविष्यवक्तागोळी कोंद बुळत्या, अदिक जो परमेश्वर उन दी टु अपमान हात्‍ती कळुकु आग्यार आंदुर मा पथराव माळत्या. यास अच घन ना ईद चाहासदीन कि ह्यांग कोळी तान पाड्डगोळी तांद पिक्‍कागोळ्द ल्यालमा जमा माळतद, हांग अच ना भी नीन चिकोरगोळी जमा माळाईन, पर नीव ईद चाहासीदिल. नीम मान्ना नीम साटी उजाळ बिटकु होगतद, अदिक ना नीम से अनतीन: यागासताका नीव ईला अंदीर, धन्य आन आव, जो प्रभु ऊंद हेसुर देल बरतान, आगासताका नीव नानी बाक यागलु नोळतीदिल.”