लूका. 23. आग सप्पा सभा यदकु यीशु उक पिलातुस उन हात्‍ती ओतुर. आंदुर ईद अनकु आऊन मा दोष हचली कुरतुर: “नाव ईऊक यहूदी लॉकुरी बयकुस्त, अदिक रोमन सम्राट उक कर कोळोद से मना माळ्त, अदिक तान तान इक मसीह, अन राजा अनतेला केळेव.” पिलातुस यीशु उक केळदुन, “येन नी यहूदीगोळ्द राजा हुय?” यीशु आऊक उत्‍तर कोट्टुन, “नी खुद अच अनेत्या.” आग पिलातुस प्रधान याजकगोळ अदिक लॉकुर से अंदुन, “ना ई मंळसा अन्द बुळ्क यातोदु दोष नोळालीन.” लेकीन आंदुर मात्‍त यक्कुल यकीन देल अनली कुरतुर, “ईव गलील टु ईल ताका, सप्पा यहूदी प्रदेश दा उपदेश कोट कोटकु लॉकुरी भळकुस्तान.” ईद केळकु पिलातुस केळदुन, “येन ईव मंळसा गलीली हुन?” अदिक याग पिलातुस ईद जान्सदुन कि आव हेरोदेस उन रियासत ईनव हुन, रा आऊक हेरोदेस उन हात्‍ती कळु बुट्टुन, यतिकी आ दिनगोळ दा हेरोदेस भी यरूशलेम दा ईरोन. हेरोदेस यीशु उक नोळकु हापाळ खुश आदुन, यतिकी आव हापाळ दिनी टु आऊक नोळोद चाहासोन; यतिकी हेरोदेस आऊन बारा दा केळीदुन, अदिक आऊन से येनारा चमत्कार नोळोद आशा ईटोन. आव आऊन से हापाळ सा प्रश्न केळ्त ईत्‍तुन, पर आव आऊक येनु उत्‍तर कोटीदील. प्रधान याजक अदिक नियम इन गुरु निदुरकु आऊन मा गंभीर आरोप हचतेला ईत्‍तुर. आग हेरोदेस तान सिपाहीगोळ्द सांगुळ आऊन अपमान माळकु आऊक मज्याक दा हार्सदुन, अदिक सुंदर कपळा हाकसुस्कु आऊक पिलातुस उन हात्‍ती कळु बुट्टुन. अदा दिशी पिलातुस अदिक हेरोदेस संगी आगेदुर; इदुर से पयले आंदुर आबुर दाबुर्द दुश्मन ईरोर. पिलातुस प्रधान याजकगोळ अदिक सरदारगोळ अदिक लॉकुरी कारदुन, अदिक आंदुर से अंदुन, “नीव ई मंळसा अक लॉकुरी बयकुसावाळा सम्सकु नान हात्‍ती तंदीर, अदिक नोळी, ना नीम मुंद आऊन जाँच माळदीन, लेकीन या मातगोळ्द नीव आऊन मा दोष हचेतीर आ मातगोळ्द बारा दा रा ना आऊन बुळ्क दा येनु अच दोष नोळीदील; अदिक ना रा हेरोदेस राजा आऊन दा येनारा दोष नोळदुन, यतिकी आव आऊक नाम हात्‍ती कळु बुट्टुन; अदिक नोळी, आऊन से हिंग यातोदु दोष आगीदील कि आऊक मृत्यु दण्ड कोटकु आगुल. इदुरसाटी ना आऊक बळसुस्कु बिट बुळतीन.” यतिकी आ हाब्ब इन समय दा पिलातुस उक आंदुर साटी ऊंद बंदी इक बिळोद बिळतोगोद. आग सप्पा मुंदुर गुट माळकु चिळ्लासकु येद्दुर, “ईऊक कोंद बुळ, अदिक नाम साटी बरअब्बा अक बिट बुळ!” बरअब्बा दंगा फसाद इन कारण जो नगर दा आगीत, अदिक हत्या अन्द कारण बंदीगृह दा हाक्‍कु आगीदुन. लेकीन पिलातुस यीशु उक बिळोद इच्छा देल लॉकुरी मात्‍त समजुसदुन, लेकीन आंदुर मात्‍त चिल्ळास्कु अंदुर, “आऊक क्रूस मा येर्स, क्रूस मा!” आव तिसरा घन आंदुर से अंदुन, “येती, आव याता गुणा माळ्यान? ना आऊन बुळ्क मृत्यु दण्ड इन लायक यातोदु दोष नोळीदील. इदुरसाटी ना आऊक क्वाळा बळसुस्कु बिट बुळतीन.” लेकीन आंदुर चिल्ळास-चिल्ळास्कु आऊन हिंद हत्‍तेदुर कि आऊक क्रूस मा येर्सकु आगुल, अदिक आखरी दा आंदुर्द चिल्ळासोद सफल आगेत. इदुरसाटी ह्यांग लॉकुर चाहासदुर हांग अच पिलातुस आंदुर मांग इन अनुसार सहमती कोट्टुन. आव आ मंळसा अक जो दंगा फसाद अदिक हत्या अन्द कारण बंदीगृह दा हाक्‍कु आगीदुन, अदिक यारी आ लॉकुर बेळोर, आऊक बिट बुट्टुन; अदिक यीशु उक आ लॉकुर्द इच्छा अन्द अनुसार सौप्स बुट्टुन, कि आंदुर जो चाहस्यार अद आऊन सांगुळ माळ सकुल. याग आंदुर यीशु उक ओयोर, रा आंदुर शमौन हेसुर इन ऊंद कुरेनी मंळसा जो नगर दी टु बरोन, आऊक हुडुकु आऊन मा क्रूस मंळ्स बुटुर कि आऊक यीशु ऊंद हिंद-हिंद वोय सकुल. लॉकुर्द धोळ्द भीळ आऊन हिंद आगेत अदिक अदुर्दा हापाळ सा आर्तेर भी ईरोर जो आऊन साटी याद्दा-पिटसोर अदिक विलाप माळतोगोर. यीशु आंदुर दी तिर्गकु अंदुन, “हे यरूशलेम इन पोरगोळा, नान साटी वर्लबाळी; लेकीन तान अदिक तान चिकोरगोळ साटी वर्ली. यतिकी नोळी, अव दिन बरताव, या दिन दा लॉकुर अंदार, ‘धन्य आर आंदुर जो वांझला आर अदिक अव गर्भ जो हाळदिदील अदिक अव स्तन जो हाल कुळसिदील.’ आ समय ‘आंदुर पहाळीगोळ से अंदार कि नाम मा बिळी, अदिक ट्याकरागोळ से अंदार कि नामी मुच्च बुळी.’ यतिकी याग आंदुर हिवरा मार्र इन सांगुळ हिंग माळतार, रा वंळगींद मार्र इन सांगुळ येन-येन माळतीदील?” आंदुर अन्य येढ्ढ मंळसागोळी जो अपराधी ईरोर आंदरी भी यीशु उन सांगुळ कोनली ओतुर. याग आंदुर आ जागा यारी खोपळी अनतार होदुर, रा आंदुर अल यीशु उक अदिक आ अपराधीगोळी भी, ऊंद मंळसा अक ऊमा कय दी अदिक दुसरा मंळसा अक डाक्या कय दी क्रूसगोळ मा येर्सदुर. आग यीशु अंदुन, “हे आप्पा, इंदरी माफ माळ, यतिकी इंदुर जान्सालुर कि इंदुर येन माळीत्यार.” अदिक आंदुर चिट्ठी गोळी हाक्‍कु आऊन कपळा वाट्स कोंडुर. लॉकुर निदुर-निदुरकु नोळोर, अदिक सरदार भी मज्याक माळ माळकु अनतोगोर: “ईव दुसरा अक ऊळ्सदुन, अगर ईव परमेश्वर उन मसीह हुन, अदिक आऊन निवळुसदव हुन, रा तान तान इक ऊळ्स कोमुल.” सिपाही भी हात्‍ती बंदकु अदिक केय हुळ्लग अंगुर इन रास्सा कोटकु आऊन मज्याक हार्सकु अनतोगोर, “अगर नी यहूदीगोळ्द राजा हुय, रा तान तान इक ऊळ्स!” अदिक आऊन म्याकुच ऊंद दोष चिट्ठी भी हच बुटुर: “ईव यहूदीगोळ्द राजा हुन.” जो अपराधीगोळ अल लटकुसकु आगिदुर, आंदुर दा टु ऊंद अपराधी यीशु उन अपमान माळकु अंदुन, “येन नी मसीह आलच? रा बाक तान तान इक अदिक नामी ऊळ्स!” ईदुर मा दुसरा अपराधी आऊन मा चिळ्लासकु अंदुन, “येन नी परमेश्वर से भी अंजाल? नीनी भी रा अदा दण्ड सिक्‍केत्याद, अदिक नामी रा न्यायनुसार दण्ड सिकेत्याद, यतिकी नामी तान क्याल्सागोळ्द बराबर फल सिकेत्याद; लेकीन ईव रा यातोदु अपराध माळीदिल.” आग आव अंदुन, “हे यीशु, याग नी तान राज्य दा बंद्या, रा नांद याद माळेत.” यीशु आऊन से अंदुन, “ना नीन से खरा माताळतीन कि ईंदल्या अच नी नान सांगुळ सुखदलोक दा ईत्या.” ईग ईद हागुल इन लगभग हन्नेळ मुरांद समय ईरोद अदिक हागुल इन मुर मुरास ताका सप्पा द्याश दा अंधार आगकु ईत्‍त, अदिक सुर्य अन्द उजुळ होग्त ईत्‍त, अदिक मंदिर इन परदा न्याड्या दा टु हरदोत, अदिक यीशु धोळ्द आवाज देल कारूकु अंदुन, “हे आप्प, ना तान आत्मा नीन कय दा सौप्सतीन.” अदिक ईद अंदकु सोतोदुन. सिपाहीगोळव अधिकारी, जो येनारा आगीत नोळकु परमेश्वर उन स्तुति माळदुन, अदिक अंदुन, “निश्चय ई मंळसा न्यायी ईरोन.” अदिक भीळ जो ई येनारा आगीत नोळली जमा आगीत, ई घटना अक नोळकु याद्दा बडुत वापस होटोत. लेकीन आऊनोर सप्पा जान पयचान वाळेर, अदिक जो आर्तेर गलील टु आऊन हिंद बंदीदुर, दुर निदुरकु ई सप्पा नोळोर. अल यूसुफ हेसुर ईनव महासभा अन्द ऊंद वळ्लीद सदस्य ईरोन जो सज्जन अदिक न्यायी ईरोन. अदिक आंदुर्द फैसला देल अदिक आंदुर्द ई क्याल्सा देल सयमत ईला ईरोन. आव यहूदीगोळ्द अरिमतिया नगर इन ईरावाळा अदिक परमेश्वर उन राज्य अन्द हादी कायावाळा ईरोन. आव पिलातुस उन हात्‍ती होगकु यीशु ऊंद लाश बेळदुन; अदिक आग यीशु उक क्रूस मा टु ईळ्सकु मलमल इन चद्दर दा गुंळ्सदुन, अदिक ऊंद कब्र दा ईटदुन, जो कल्ल इन जागा दा अगुळकु ईरोद; अदिक आ जागा दा यावारा अक भी यागलु ईटकु आगीदील. अद तयारी इन दिन ईरोद, अदिक आराम इन दिन सुरू आगोद ईरोद. मरियम मगदलीनी जो यीशु उन सांगुळ गलील टु बंदीदुर, यूसुफ उन हिंद हिंद होगकु आ कब्र अक नोळदुर, अदिक ईद भी नोळदुर कि आऊन लाश इक याता रीति देल ईटकु आग्याद. आग आंदुर वापस मान्या बंदकु सुगन्धित अत्‍तर अदिक मसालागोळ तयार माळदुर; अदिक आराम इन दिन आंदुर आग्या अन्द अनुसार आराम माळदुर.