1 Hvílík heimska að þjóðirnar skuli ráðast gegn Drottni! Furðulegt að menn láti sér detta í hug að þeir séu vitrari en Guð! 2 Leiðtogar heimsins hittast og ráðgera samsæri gegn Drottni og Kristi konungi. 3 „Komum,“ segja þeir, „og vörpum af okkur oki hans. Slítum okkur lausa frá Guði!“

4 En á himnum hlær Guð að slíkum mönnum! Honum er skemmt með þeirra fánýtu ráðagerðum. 5 Hann ávítar þá í reiði sinni og skýtur þeim skelk í bringu.

Drottinn lýsir yfir: 6 „Þennan konung hef ég útvalið og krýnt í Jerúsalem, minni helgu borg“.

Hans útvaldi svarar: 7 „Ég mun kunngera áform Guðs, því að Drottinn sagði við mig: „Þú ert sonur minn. Í dag verður þú krýndur. Í dag geri ég þig dýrlegan“.“ 8 „Bið þú mig og ég mun leggja undir þig öll ríki heimsins. 9 Stjórnaðu þeim með harðri hendi og mölvaðu þau eins og leirkrukku!“

10 Þið, konungar jarðarinnar! Hlustið meðan tími er til! 11 Þjónið Drottni með óttablandinni lotningu og fagnið með auðmýkt. 12 Fallið á kné fyrir syni hans og kyssið fætur hans svo að hann reiðist ekki og tortími ykkur! 13 Gætið ykkar, því að senn mun blossa reiði hans. En munið þetta: Sæll er hver sá sem leitar ásjár hjá honum.