ପକ୍ୟାତାକା.
26.
ହେବେଣ୍ଡାଂ ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା ପାଉଲ୍‌ତିଂ ଇଚାନ୍‌, “ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ ଜାର୍‌ ପାକ୍ୟାତ କାତା ଇନି କାଜିଂ ହେଲ ହିଆତାତ୍ । ହେ ଏଚେକାଡ଼୍‌ଦ ପାଉଲ୍‌ କେଇ ମେଲାୟ୍‌ କିଜ଼ି ଜାର୍‌ ପାକ୍ୟାତ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍‌ ଲାଗାତାନ୍‌,” 
“ଏ ରାଜା ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା, ଜିହୁଦିର୍‌ ନା ବିରୁଦ୍‌ତ ଇମ୍‍ଣି ୱିଜ଼ୁ ଦାବା କିନାରା, ହେ ବିସ୍ରେ ଆନ୍‌ ଜେ ନେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍‌ ନି ଲାଗେ ଜାର୍ତିଙ୍ଗ୍‍ ୱେଚ୍‌ଚେଙ୍ଗ୍‌ ପାବ୍‌ ପାୟାତାଂନା, ଇଦାଂ କାଜିଂ ଆନ୍‌ ଜାର୍‌ତିଂ ୱାରି ବାବି କିନାଙ୍ଗା, 
ବେସିଆତିସ୍‌ ଇ ଇନାକିଦେଂକି ଜେ, ଏନ୍‌ ଜିହୁଦିର୍‌ ବିତ୍ରେ ଚାଲାତି ସବୁ ରିତିନିତି ଆରି ମାନ୍‌ ବିସ୍ରେ ବେସି ପୁନାୟ୍‌; ଇଦାଂ କାଜିଂ ସାସ୍‌ ଆଜ଼ି ନା କାତା ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍‌ କାଜିଂ ଆନ୍‌ ନିଂ ଗୱାରି କିଦ୍‌ନାଙ୍ଗା । 
ବେଣ୍ଡ୍‌ଆ କାଡ଼୍‌ତାଂ ଆଗେତାଂ ଜାର୍‌ ଜାତି ବିତ୍ରେ ଆରି ଜିରୁସାଲମ୍‌ତ ନା ଆଚାର୍‌ ଚିନ୍ତା ଜିହୁଦିର୍‌ ୱିଜ଼ାକାର୍‌ ପୁନାର୍‌; 
ହେୱାର୍‌ ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ପର୍ତୁମ୍‌ତାଂ ପୁନ୍‌ଞ୍ଜି ମାଚିସ୍‌ ଜଦି ଇଚା କିନାନ୍‌, ୱାଟିଙ୍ଗ୍‌ ସାକି ହିଜ଼ି ଆଡ୍‌ନାର୍‌ ଜେ, ଆନ୍‌ ମା ଦରମ୍‌ନି ସବୁତାଂ ଆଟ୍‌ୱା ମାନ୍‌ ଇସାପ୍ରେ ପାରୁସି ଆଜ଼ି ଜିଜ଼ି ମାଚାଂ ।” 
ଆରେ, ମା ଆବା ଲାତ୍ରା ଲାଗାଙ୍ଗ୍ ଇସ୍ୱର୍‌ ଇମ୍‌ଣି ପାର୍ମାଣ୍ କିଜ଼ି ମାଚାନ୍‌, ହେ ପାର୍ମାଣ୍‌ନି ବାର୍ସି କାଜିଂ ଆନ୍‌ ବିଚାର୍‌ ଆନି କାଜିଂ ନଙ୍ଗ୍‌ ନିଲ୍‌ତାଂନ୍ନା । 
ମା ବାର୍ ପାର୍ତାନା ହେ ପାର୍ମାଣ୍‌ନି ପାଡ଼୍‌ ଗାଟାନି ଆହାତ ୱେଡ଼ାନାଣା ର ମାନ୍ତ ଇସ୍ୱର୍‌ତି ପାର୍ତାନା କିନାରା । ଏ ରାଜା, ବାର୍ସି କାଜିଂ ଆନ୍‌ ଜିହୁଦିର୍‌ତି ହୁଦାଂ ଦାବା ଆନାଙ୍ଗା । 
ଇସ୍ୱର୍‌ ଜେ ହାତାକାରିଙ୍ଗ୍‌ ନିକ୍‌ତାନ୍ନା, ହେଦାଂ ଇନାକିଦେଂ ଏପେଙ୍ଗ୍‌ ବିଚାର୍‌ତ ପାର୍ତିକିୱାକାଦେର୍‌ ଇଞ୍ଜି ବୁଜା ଆନାତା ? 
“ନାଜରିତିୟ ଜିସୁତି ତର୍‌ ବିରୁଦ୍‌ତ ନାଦାଂ ଆଦିକ୍‌ କାମାୟ୍‌ ଜେ ମାନାତ୍‌, ଇଦାଂ ଆନ୍‌ ନିଜେ ବାବି କିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍ । 
ଆରେ, ଜିରୁସାଲମ୍‌ତ ଆନ୍‌ ଇଦାଂ ପା କିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍, ମୁଡ଼୍‌ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍‌ ତାରେନ୍‌ ଆଦିକାର୍‌ ପାୟା ଆଜ଼ି ପୁଇପୁୟାର୍‌ ବିତ୍ରେ ଆଦେକ୍‌ତିଂ ଜଇଲ୍‌ତ ଗେସ୍‌ସି କିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍, ଆରେ, ହେୱାର୍‌ତି ପାରାଣ୍‌ ଦାଣ୍ଡ୍‌ ସମୁତ ଆନ୍‌ ପା ହେୱାର୍‌ତି ବିରୁଦ୍‌ତ ନା ମାନ୍‌ ପାକ୍ୟାତାଂ ହିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍, 
ଆରେ ୱିଜ଼ୁ କୁଟୁମ୍‌ ଇଞ୍ଜ ରଗତିଂ ରଗ ହେୱାରିଂ ଡାଣ୍ଡ୍‌ ହିଜ଼ି ଜିସୁତିଂ ନିନ୍ଦା କିନି କାଜିଂ ହେୱାରିଂ ବଲତ୍କାର୍ କିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍, ଆରେ ହେୱାର୍‌ତି ବିରୁଦ୍‌ତ ବେସି ବାଡା ଆଜ଼ି ବିଦେସ୍‌ନି ଗାଡ଼୍‍କୁ ପାତେକ୍‌ ପା ହେୱାରିଂ ନିନ୍ଦା କିଜ଼ି ମାଚାଙ୍ଗ୍ ।” 
“ଇ ଇସାପ୍‌ରେ ମୁଡ଼୍‌ ମାପ୍ରୁହେବାକିନାକାନ୍‌ ତାରେନ୍‌ ଆଦିକାର୍‌ ଆରି ବଲ୍‌ ଆକି ଅଜ଼ି ଦମ୍ମେସକ୍‌ତ ହାନି ସମୁତ, 
ଏ ଏଗ୍ରିପା ରାଜା, ମୁଣ୍ଡାମେଦାନ୍‌ କାଡ଼୍‌ଦ ହାଜ଼ି ବିତ୍ରେ ଆକାସ୍‌ତାଂ ଆଦିକ୍‌ ଡ଼ିଞ୍ଜ୍‌ନାକା ଅଜଡ଼୍‌ ଆରି ନା ଉପ୍‌କାର୍‌ ନିକାରିରିଂ ଚାରିବେଣ୍‌ତାଂ ଚଞ୍ଜ୍ୟାନାକା ହୁଡ଼୍‌ତାଂ । 
ଆପେଂ ୱିଜ଼ାପ୍ ମେଦ୍‌ନିତ ଗୁର୍ତିଲେ, ଆନ୍‌ ଏବ୍ରି ବାସାତ ନା କାଜିଂ ଇ ବେଣ୍‌ ୱେଚାଙ୍ଗ୍‌, ସାଉଲ୍‌, ସାଉଲ୍‌, ଇନାକିଦେଂ ମାଂ ଇଣ୍‌ କିଦ୍‌ନାୟା ? ତିତ୍ରି ବେଡ୍‌ଗାତ ଲାତ୍ ଇଡ଼୍‌ନାକା ନି ପାକ୍ୟାତ କସ୍ଟ ।” 
ହେବେଣ୍ଡାଂ ଆନ୍‌ ଇଚାଙ୍ଗ୍‌, “ମାପ୍ରୁ, ଏନ୍‌ ଇମ୍‌ଣାକାୟ୍‌ ?” ଲାଗିଂ ମାପ୍ରୁ ଇଞ୍ଚାନ୍, “ଇମ୍‌ଣି ଜିସୁଙ୍ଗ୍‌ ଏନ୍‌ ଇଣ୍‌ କିନାୟା, ଆପ୍‌ ହେୱାଙ୍ଗ୍‌ । 
ମତର୍‌ ନିଙ୍ଗା, ପାନାତ ସାକ୍ତି ହିଜ଼ି ନିଲା, ଇନାକିଦେଂକି ଆପ୍‌ ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ ମା ହେବା କିନାକାର୍‌, ଆରେ ଏନ୍‌ ମା ଇମ୍‌ଣି ଇମ୍‌ଣାକା ହୁଡ଼୍‌ତାୟାନା ପାୟା ଆତାଇନା ଆରି ଗାଟାନାୟ୍, ହେ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ସାକି ଲାକେ ବାଚି କିଦ୍‌ନି ଇସାପ୍‌ରେ ନିଂ ଚଞ୍ଜ୍ୟା ଆତ୍‌ତାପ୍ । 
ଇମ୍‌ଣି ଜିହୁଦି ଆରି ପାର୍ତିକିୱି ଜିହୁଦିର୍‌ ମାନାୟାର୍‌ ତାକେ ଆନ୍‌ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ ପକ୍‌ତାନାଂ, ହେୱାର୍‌ତାକେଣ୍ଡାଂ ଆନ୍‌ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ ଉଦାର୍‌ କିଦ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ । 
ଇନେସ୍‌ ମାଜ୍‍ଗାତାଂ ଅଜଡ଼୍‌ କାଜିଂ ଆରି ସୟ୍‌ତାନ୍‌ନି ସାକ୍ତିତାଂ ଇସ୍ୱର୍‌ତି ନିପ ମାସ୍‍ଦାନାର୍, ଆରେ ପାପ୍‌ କେମା ଆରି ମା ତାକେ ପାର୍ତି ହୁଦାଂ ପୁଇପୁୟା କିତି ଲକୁ ବିତ୍ରେ ଆଦିକାର୍‌ ପାୟା ଆନାର୍‌,” ହେଦାଂ କାଜିଂ ହେୱାର୍‌ତି କାଣ୍‌କୁ ହୁଡ଼ିକିନି କାଜିଂ ଆପ୍‌ ନିଂ ହେୱାର୍‌ତି ତାରେନ୍‌ ପକ୍ତାନାପା, ଆରେ ଆପ୍‌ ନିଂ ହେୱାର୍‌ ତାଙ୍ଗ୍‌ ରାକ୍ୟା କିଦ୍‌ନାପ୍ । 
“ଲାଗିଂ, ଏ ରାଜା ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା, ଆନ୍‌ ହେ ସାର୍ଗେନି ଚଞ୍ଜ୍ୟାନାକା ଉଡ଼ାଦେଂ ଆଡ୍‌ୱାଦାଂ, 
ମତର୍‌ ପର୍ତୁମ୍‌ତ ଦମ୍ମେସକ୍‌ନି ଆରି ଜିରୁସାଲମ୍‌ନି ମାନାୟାର୍‌ ଲାଗାଂ, ପାଚେ ଜିହୁଦା ରାଜିନି ୱିଜ଼ୁ ନିପ, ଆରେ ପାର୍ତିକିୱି ଜିହୁଦିର୍‌ ଲାଗାଂ ପା ସୁଣାୟ୍‌ କିଦେଙ୍ଗ୍‌ ଲାଗାତାଂ, ଇନେସ୍‌ ହେୱାର୍‌ ମାନ୍‌ବାଦ୍‌ଲାୟ୍‌ କିଜ଼ି ଇସ୍ୱର୍‌ତି କାଜିଂ ମାସ୍‌ଦି ୱାନାର୍ ଆରି ମାନ୍‌ବାଦ୍‌ଲାୟ୍‌ନି ହାର୍ଦି କାମାୟ୍‌ କିନାନ୍‌ । 
ଇ କାରଣ୍‌ତାଂ ଜିହୁଦିର୍‌ ମନ୍ଦିର୍‌ ବିତ୍ରେ ନାଙ୍ଗ୍‌ ଆସ୍ତି ଅସ୍ତେଦେଂ ସେସ୍ଟା କିଜ଼ି ମାଚାର୍ । 
ଲାଗିଂ, ଇସ୍ୱର୍‌ତି ତାକେ ସାୟ୍‌ଜ ପାୟାଜ଼ି ଆନ୍‌ ନେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍‌ ପାତେକ୍‌ ହାରୁ ଆରି ଗାଜା ୱିଜ଼ାର୍‌ ଲାଗାୟ୍‌ ସାକି ହିଜ଼ି ୱାନାଙ୍ଗା, ଆରେ ବେଣ୍‌ବାକ୍‌ଣାୟ୍‌କିନାକାର୍‌ ଆରି ମସାଂ ଇନାକା ଇନାକା ଗିଟାନାତ୍ ଇଞ୍ଜି ଇଚାର୍ଣ୍ଣା, ହେ ସବୁ ପିସ୍ତି ଆରେ ଇନାକାପା ଇନୁଙ୍ଗା, 
ଇଚିସ୍‌ କ୍ରିସ୍ଟ ନିଜେ ଦୁକ୍‌ବଗ୍ କିଜ଼ି ଆରେ, ପର୍ତୁମ୍‌ ହାତାକାର୍‌ ବିତ୍ରେତାଂ ଆରେ ନିଂନାକା ଜିହୁଦି ଆରି ପାର୍ତିକିୱି ଜିହୁଦିର୍‌ ଲାଗାୟ୍‌ ମୁକ୍‌ଡ଼ାନି ଅଜଡ଼୍‌ ହପ୍‌ତାନ୍ ।” 
ଇ ଲାକେ ହେୱାନ୍‌ ୱାସ୍କିପାକ୍ୟାନି କିଜ଼ିମାନି ସମୁତ ପେସ୍ଟ ଗାଜା କାଟ୍‌ତାଂ ଇଚାନ୍‌, “ପାଉଲ୍‌ ଏନ୍‌ ବାୟାତି; ବେସି ବିଦ୍ୟା ନିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ ବାୟା କିଦ୍‌ନାତା ।” 
ମତର୍‌ ପାଉଲ୍‌ ଇଚାନ୍‌, ଏ ଗାଜାଲଗୁ ପେସ୍ଟ, “ଆନ୍‌ ବାୟା ଆକାୟ୍‌, ମତର୍‌ ହାତ୍‌ପାନେ ଆରି ତିର୍‌ ବୁଦିନି ବଚନ୍‌ ବାକ୍‌ଣାୟ୍‌ କିନାଙ୍ଗା । 
ରାଜା ତ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ପୁନାନ୍‌, ଆରେ ଆନ୍‌ ତା ଲାଗେ ପା ସାସ୍‍ତ କାତା ଇନାଙ୍ଗା, ଇନାକିଦେଂକି ଇ ୱିଜ଼ୁ ବିସ୍ରେ ଇମ୍‌ଣାକା ପା କାତା ହେୱାନ୍ତି ପୁନ୍‌ୱାତାକା ଆକାୟ୍‌ ଇଞ୍ଜି ନା ପାର୍ତି; ଇଦାଂ ତ ଡ଼ୁଗ୍‌ଜି କିୟା ଆୱାତାତ୍‌ନା । 
ଏ ରାଜା ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା, ଏନ୍‌ ଇନାକା ବେଣ୍‌ବାକ୍‌ଣାୟ୍‌କିନାକାର୍‌ ପାର୍ତି କିନାୟା ? ଏନ୍‌ ପାର୍ତି କିନାୟା ଇଞ୍ଜି ଆନ୍‌ ପୁନାଙ୍ଗ୍‌ ।” 
ହେବେଣ୍ଡାଂ ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା ପାଉଲ୍‌ତିଂ ଇଚାନ୍‌, “ଅଲପ୍‍ ସମୁତ ଏନ୍‌ ମାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍‌ କ୍ରିସ୍ଟିୟାନ୍‌ କିଦେଙ୍ଗ୍‌ ଆଡ୍‌ନାୟ୍‌ ଇଞ୍ଜି ବାବି କିନାୟା ।” 
ପାଉଲ୍‌ ଇଚାନ୍‌, “ଅଲପ୍‍ ଆୟେତ୍‌ କି ବେସି ଆୟେତ୍‌, କେବଲ୍‌ ଏନ୍‌ ଆକାୟ୍‌, ମତର୍‌ ଏଚେକ୍‌ ଲଗୁ ନେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍‌ ନା କାତା ୱେନାରା, ଇନେସ୍‌ ହେୱାର୍‌ ୱିଜ଼ାର୍‌ ପା ଇ ଗାଟି ପିସ୍ତି ନା ଲାକେ ଆନାର୍‌, ଆତିସ୍‌ ପା ହିକ୍‌ଡ଼ିଂତାଂ ଗାଚ୍‌ୟା ଆଏର୍‌ ଇଦାଂ ଆନ୍‌ ଇସ୍ୱର୍‌ତି ଲାଗାୟ୍‌ ପାର୍ତାନା କିନାଙ୍ଗା ।” 
ହେବେଣ୍ଡାଂ ରାଜା, ସାସନ୍‍କାର୍‌ୟା, ବର୍ଣ୍ଣିକି ଆରି ହେୱାର୍‌ ହୁଦାଂ କୁଚ୍‌ଚି ମାନି ମୁଣିକାର୍ ନିଙ୍ଗ୍‍ଜି ହାଲ୍‍ଜି ମାଚାର୍‌ 
ବିନେ ଆଜ଼ି ହାରି କାତାବାର୍ତା କିଉ କିଉ ଇଚାର୍‌, “ଇ ମାନାୟ୍‌ ହାକି କି ହିକ୍‌ଡ଼ି ଗାଚ୍ୟାନି ଜଗ୍ ଇମ୍‌ଣାକା ପା କାମାୟ୍‌ କିୱାତାନ୍ନା ।” 
ଆରେ, ଆଗ୍ରିପ୍‌ପା ପେସ୍ଟଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍‌, “ଇ ଲକ୍‌ ଜଦି କାଇସର୍‌ତି ମୁମ୍‌ଦ ବିଚାର୍ଣ୍ଣା ଆନି କାଜିଂ ପାର୍ତାନା କିୱାଦାଂ ମାଚିସ୍‌, ତେବେ ମୁକ୍‌ଡ଼ାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍‌ ଆଡ୍ୟାତାତ୍‍ମା ।”