پیدایش.
5.
این است کتاب پیدایش آدم. در روزی که خدا آدم را آفرید، به شبیه خدا او راساخت. 
نر و ماده ایشان را آفرید. و ایشان رابرکت داد و ایشان را «آدم» نام نهاد، در روزآفرینش ایشان. 
و آدم صد و سی سال بزیست، پس پسری به شبیه و بصورت خود آورد، و او را شیث نامید. 
وایام آدم بعد از آوردن شیث، هشتصد سال بود، وپسران و دختران آورد. 
پس تمام ایام آدم که زیست، نهصد و سی سال بود که مرد. 
و شیث صد و پنج سال بزیست، و انوش را آورد. 
وشیث بعد از آوردن انوش، هشتصد و هفت سال بزیست و پسران و دختران آورد. 
و جمله ایام شیث، نهصد و دوازده سال بود که مرد. 
و انوش نود سال بزیست، و قینان را آورد. 
و انوش بعداز آوردن قینان، هشتصد و پانزده سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. 
پس جمله ایام انوش نهصد و پنج سال بود که مرد. 
و قینان هفتاد سال بزیست، و مهللئیل را آورد. 
و قینان بعد از آوردن مهللئیل، هشتصد و چهل سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. 
و تمامی ایام قینان، نهصد و ده سال بود که مرد. 
ومهللئیل، شصت و پنج سال بزیست، و یارد را آورد. 
و مهللئیل بعد از آوردن یارد، هشتصد وسی سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. 
پس همه ایام مهللئیل، هشتصد و نود و پنج سال بود که مرد. 
و یارد صد و شصت و دو سال بزیست، و خنوخ را آورد. 
و یارد بعد از آوردن خنوخ، هشتصد سال زندگانی کرد و پسران ودختران آورد. 
و تمامی ایام یارد، نهصد وشصت و دو سال بود که مرد. 
و خنوخ شصت وپنج سال بزیست، و متوشالح را آورد. 
و خنوخ بعد از آوردن متوشالح، سیصد سال با خدا راه می‌رفت و پسران و دختران آورد. 
و همه ایام خنوخ، سیصد و شصت و پنج سال بود. 
وخنوخ با خدا راه می‌رفت و نایاب شد، زیرا خدااو را برگرفت. 
و متوشالح صد و هشتاد و هفت سال بزیست، و لمک را آورد. 
و متوشالح بعداز آوردن لمک، هفتصد و هشتاد و دو سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. 
پس جمله ایام متوشالح، نهصد و شصت و نه سال بودکه مرد. 
و لمک صد و هشتاد و دو سال بزیست، و پسری آورد. 
و وی را نوح نام نهاده گفت: «این ما را تسلی خواهد داد از اعمال ما و ازمحنت دستهای ما از زمینی که خداوند آن راملعون کرد.» 
و لمک بعد از آوردن نوح، پانصدو نود و پنج سال زندگانی کرد و پسران و دختران آورد. 
پس تمام ایام لمک، هفتصد و هفتاد وهفت سال بود که مرد. 
و نوح پانصد ساله بود، پس نوح سام و حام و یافث را آورد.