ایّوب.
26.
پس ایوب در جواب گفت: 
«شخص بی‌قوت را چگونه اعانت کردی؟ و بازوی ناتوان را چگونه نجات دادی؟ 
شخص بی‌حکمت را چه نصیحت نمودی؟ وحقیقت امر را به فراوانی اعلام کردی! 
برای که سخنان را بیان کردی؟ و نفخه کیست که از توصادر شد؟ 
ارواح مردگان می‌لرزند، زیر آبها وساکنان آنها. 
هاویه به حضور او عریان است، وابدون را ستری نیست. 
شمال را بر جو پهن می‌کند، و زمین را بر نیستی آویزان می‌سازد. 
آبها را در ابرهای خود می‌بندد، پس ابر، زیرآنها چاک نمی شود. 
روی تخت خود رامحجوب می‌سازد و ابرهای خویش را پیش آن می‌گستراند. 
به اطراف سطح آبها حد می‌گذاردتا کران روشنایی و تاریکی. 
ستونهای آسمان متزلزل می‌شود و از عتاب او حیران می‌ماند. 
به قوت خود دریا را به تلاطم می‌آورد، و به فهم خویش رهب را خرد می‌کند. 
به روح اوآسمانها زینت داده شد، و دست او مار تیز رو راسفت. 
اینک اینها حواشی طریق های او است. و چه آواز آهسته‌ای درباره او می‌شنویم، لکن رعد جبروت او را کیست که بفهمد؟»