مزامیر.
95.
بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم! 
به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم! 
زیرا که یهوه، خدای بزرگ است، 
و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او. 
دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود. 
بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم! 
زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید! 
دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا. 
چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند. 
چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند. 
پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»