مزامیر.
115.
ما را نی، ای خداوند! ما را نی، بلکه نام خود را جلال ده! به‌سبب رحمتت و به‌سبب راستی خویش. 
امتها چرابگویند که «خدای ایشان الان کجاست؟» 
اماخدای ما در آسمانهاست. آنچه را که اراده نموده به عمل آورده است. 
بتهای ایشان نقره وطلاست، از صنعت دستهای انسان. 
آنها را دهان است و سخن نمی گویند. آنها را چشمهاست ونمی بینند. 
آنها را گوشهاست و نمی شنوند. آنهارا بینی است و نمی بویند. 
دستها دارند و لمس نمی کنند. و پایها و راه نمی روند. و به گلوی خودتنطق نمی نمایند. 
سازندگان آنها مثل آنهاهستند، و هر‌که بر آنها توکل دارد. 
‌ای اسرائیل بر خداوند توکل نما. او معاون وسپر ایشان است. 
‌ای خاندان هارون بر خداوندتوکل نمایید. او معاون و سپر ایشان است. 
‌ای ترسندگان خداوند، بر خداوند توکل نمایید. او معاون و سپر ایشان است. 
خداوند ما را به یادآورده، برکت می‌دهد. خاندان اسرائیل را برکت خواهد داد و خاندان هارون را برکت خواهد داد. 
ترسندگان خداوند را برکت خواهد داد، چه کوچک و چه بزرگ. 
خداوند شما را ترقی خواهد داد، شما و فرزندان شما را. 
شمامبارک خداوند هستید که آسمان و زمین را آفرید. 
آسمانها، آسمانهای خداوند است و اما زمین را به بنی آدم عطا فرمود. 
مردگان نیستند که یاه را تسبیح می‌خوانند؛ و نه آنانی که به خاموشی فرو می‌روند. 
لیکن ما یاه را متبارک خواهیم خواند، از الان و تا ابدالاباد. هللویاه!