امثال.
2.
ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی، 
تاگوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی، 
اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلندمی نمودی، 
اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی ومانند خزانه های مخفی جستجو می‌کردی، 
آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی، و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی. 
زیرا خداوندحکمت را می‌بخشد، و از دهان وی معرفت وفطانت صادر می‌شود. 
به جهت مستقیمان، حکمت کامل را ذخیره می‌کند و برای آنانی که درکاملیت سلوک می‌نمایند، سپر می‌باشد، 
تاطریقهای انصاف را محافظت نماید و طریق مقدسان خویش را نگاه دارد. 
پس آنگاه عدالت و انصاف را می‌فهمیدی، و استقامت و هر طریق نیکو را. 
زیرا که حکمت به دل تو داخل می‌شد و معرفت نزد جان تو عزیزمی گشت. 
تمیز، تو را محافظت می‌نمود، وفطانت، تو را نگاه می‌داشت، 
تا تو را از راه شریر رهایی بخشد، و از کسانی که به سخنان کج متکلم می‌شوند. 
که راههای راستی را ترک می‌کنند، و به طریقهای تاریکی سالک می‌شوند. 
از عمل بد خشنودند، و از دروغهای شریرخرسندند. 
که در راههای خود معوجند، و درطریقهای خویش کج رو می‌باشند. 
تا تو را اززن اجنبی رهایی بخشد، و از زن بیگانه‌ای که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید؛ 
که مصاحب جوانی خود را ترک کرده، و عهد خدای خویش را فراموش نموده است. 
زیرا خانه او به موت فرو می‌رود و طریقهای او به مردگان. 
کسانی که نزد وی روند برنخواهند گشت، و به طریقهای حیات نخواهند رسید. 
تا به راه صالحان سلوک نمایی و طریقهای عادلان را نگاه داری. 
زیراکه راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند. 
لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشه خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.