Nehemiasza.
12.
A oto kapłani i Lewici, którzy przybyli z Zorobabelem, synem Szealtiela, i z Jeszuą: Serajasz, Jeremiasz, Ezdrasz; 
Amariasz, Malluk, Chattusz; 
Szekaniasz, Rechum, Meremot; 
Iddo, Ginneton, Abiasz; 
Mijamin, Maadiasz, Bilga; 
Szemajasz, Jojarib, Jedajasz; 
Sallu, Amok, Chilkiasz, Jedajasz. To byli przedniejsi z kapłanów i ze swoich braci za dni Jeszuy. 
A Lewici: Jeszua, Binnuj, Kadmiel, Szerebiasz, Juda i Mattaniasz, który wraz z braćmi kierował śpiewem pieśni dziękczynnych. 
A Bakbukiasz i Unni, ich bracia, stali naprzeciw nich w swoich służbach. 
Jeszua spłodził Jojakima, a Jojakim spłodził Eliasziba, a Eliaszib spłodził Jojadę; 
Jojada spłodził Jonatana, a Jonatan spłodził Jadduę. 
A za dni Jojakima naczelnikami rodu byli następujący kapłani: z Serajasza – Merajasz, z Jeremiasza – Chananiasz; 
Z Ezdrasza – Meszullam, z Amariasza – Jehochanan; 
Z Malluki – Jonatan, z Szebaniasza – Józef; 
Z Charima – Adna, z Merajota – Chelkaj; 
Z Iddo – Zachariasz, z Ginneto – Meszullam; 
Z Abiasza – Zikri, z Miniamina i Moadiasza – Piltaj; 
Z Bilgi – Szammua, z Szemajasza – Jonatan; 
A z Jojariba – Mattenaj, z Jedajasza – Uzzi; 
Z Sallaj – Kallaj, z Amoka – Eber; 
Z Chilkiasza – Chaszabiasz, z Jedajasza – Netanaeel. 
Za dni Eliasziba, Jojady, Jochanana i Jadduy Lewici zostali spisani jako naczelnicy rodów, a także kapłani, aż do panowania Dariusza Persa. 
Synowie Lewiego, naczelnicy rodów, zostali spisani w księdze kronik aż do dni Jochanana, syna Eliasziba. 
Naczelnikami Lewitów byli: Chaszabiasz, Szerebiasz, Jeszua, syn Kadmiela, i ich bracia, którzy stali naprzeciw nich, straż przy straży, aby chwalić i dziękować, według rozkazu Dawida, męża Bożego. 
Mattaniasz i Bakbukiasz, Obadiasz, Meszullam, Talmon i Akkub jako odźwierni trzymali straż przy składnicach u bram. 
Ci żyli za dni Jojakima, syna Jeszuy, syna Jocadaka, i za dni namiestnika Nehemiasza i Ezdrasza, kapłana i uczonego w Piśmie. 
I na poświęcanie muru Jerozolimy odszukano Lewitów ze wszystkich ich miejsc, aby ich przyprowadzić do Jerozolimy, by mogli obchodzić poświęcenie z radością, dziękczynieniem, przy śpiewaniu, cymbałach, cytrach i harfach. 
Zgromadzili się więc synowie śpiewaków, z równin wokół Jerozolimy i ze wsi Netofatytów; 
Także z domu Gilgal, z pól Geba i z Azmawet. Śpiewacy bowiem zbudowali sobie wsie wokół Jerozolimy. 
Wtedy kapłani i Lewici oczyścili się, po czym oczyścili też lud, bramy i mur. 
Następnie kazałem przełożonym Judy wstąpić na mur i ustawiłem dwa wielkie zespoły dziękczynne, z których jeden szedł po murze na prawo, w kierunku Bramy Gnojnej. 
Za nim szedł Hoszajasz i połowa przełożonych Judy; 
Także Azariasz, Ezdrasz i Meszullam; 
Juda, Beniamin, Szemajasz i Jeremiasz; 
Potem szli z trąbami niektórzy z synów kapłanów, mianowicie: Zachariasz, syn Jonatana, syna Szemajasza, syna Mattaniasza, syna Michajasza, syna Zakkura, syna Asafa; 
I jego bracia: Szemajasz, Azarel, Milalaj, Gilalaj, Maaj, Netaneel, Juda, Chanani z instrumentami muzycznymi Dawida, męża Bożego, a Ezdrasz, uczony w Piśmie, szedł przed nimi. 
Następnie przy Bramie Źródlanej, która była naprzeciw nich, szli po schodach miasta Dawida, które prowadzą na mur, znad domu Dawida aż do Bramy Wodnej na wschodzie. 
A drugi zespół dziękczynny, a ja za nim, szedł po murze w lewo z drugą połową przełożonych, od Wieży Pieców aż do Muru Szerokiego; 
I znad Bramy Efraima, nad Bramą Starą, nad Bramą Rybną, obok Wieży Chananeela i Wieży Mea, aż do Bramy Owczej. I stanęli u Bramy Więziennej. 
A tak stanęły oba zespoły dziękczynne w domu Bożym, a wraz z nimi ja i połowa przełożonych ze mną. 
Także kapłani: Eliakim, Maasejasz, Miniamin, Michajasz, Elioenaj, Zachariasz, Chananiasz, z trąbami; 
I Maasejasz, Szemajasz, Eleazar, Uzzi, Jehochanan, Malkiasz, Elam i Ezer. Śpiewacy głośno śpiewali, a Jizrachiasz był ich kierownikiem. 
Tego dnia składali także wielkie ofiary i radowali się. Bóg bowiem dał im wielką radość. Również kobiety i dzieci radowały się, a radość Jerozolimy słychać było z daleka. 
W tym czasie ustanowiono mężczyzn nad składnicami dla skarbów, ofiar, pierwocin i dziesięcin, aby w nich zgromadzono dla kapłanów i Lewitów udziały przyznane im przez Prawo z pól miejskich. Juda bowiem cieszył się z powodu kapłanów i Lewitów pełniących służbę; 
I śpiewacy i odźwierni pełnili służbę dla swego Boga i służbę oczyszczenia, według rozkazu Dawida i jego syna Salomona. 
Już bowiem dawno, za dni Dawida i Asafa, byli ustanowieni przełożeni nad śpiewakami oraz były ustalone pieśni pochwalne i dziękczynienia dla Boga. 
Cały Izrael więc za dni Zorobabela i za dni Nehemiasza dawał porcje śpiewakom i odźwiernym na codzienne utrzymanie. Oddawali Lewitom to, co poświęcili, Lewici zaś oddawali to synom Aarona.