Psalmów.
19.
Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida. Niebiosa głoszą chwałę Boga, a firmament obwieszcza dzieło jego rąk. 
Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy oznajmia wiedzę. 
Nie ma języka ani mowy, w których nie słychać ich głosu. 
Ich zasięg rozchodzi się po całej ziemi i na krańce świata ich słowa. Na nich wystawił namiot słońcu. 
A ono wychodzi jak oblubieniec ze swojej komnaty, cieszy się jak mocarz, który rozpoczyna bieg. 
Wyrusza z jednego krańca nieba i obchodzi je aż na drugi kraniec, a nic nie ukryje się przed jego żarem. 
Prawo PANA jest doskonałe, nawracające duszę; świadectwo PANA pewne, dające mądrość prostemu. 
Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy. 
Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne. 
Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu. 
Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę. 
Lecz kto dostrzeże własne błędy? Oczyść mnie z tych, które są ukryte przede mną. 
Chroń też swego sługę od zuchwałych grzechów, aby nie panowały nade mną. Wtedy będę nienaganny i wolny od wielkiego przestępstwa. 
Niech będą ci miłe słowa moich ust i rozmyślanie mego serca, PANIE, moja Skało i mój Odkupicielu!