Psalmów.
146.
Alleluja. Chwal, duszo moja, PANA. 
Będę chwalić PANA, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki będę istniał. 
Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia. 
Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli. 
Błogosławiony ten, kogo pomocą jest Bóg Jakuba, kto nadzieję pokłada w PANU, jego Bogu; 
Który uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który dochowuje prawdy na wieki; 
Który oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym i daje chleb głodnym; PAN uwalnia więźniów. 
PAN otwiera oczy ślepych; PAN podnosi przygnębionych; PAN miłuje sprawiedliwych. 
PAN strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych. 
PAN będzie królował na wieki, twój Bóg, o Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja.