Jakuba.
2.
Bracia moi, niech wiara naszego Pana Jezusa Chrystusa, Pana chwały, będzie wolna od względu na osobę. 
Gdyby bowiem na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotym pierścieniem i we wspaniałej szacie i przyszedłby też ubogi w nędznym stroju; 
A wy zwrócicie oczy na tego, który ma wspaniałą szatę i powiecie: Ty usiądź tu w zaszczytnym miejscu, do ubogiego zaś powiecie: Ty stań tam lub usiądź tu u mego podnóżka; 
To czy nie czynicie różnicy między sobą i nie stajecie się sędziami o przewrotnych myślach? 
Posłuchajcie, moi umiłowani bracia: Czyż Bóg nie wybrał ubogich tego świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, którzy go miłują? 
Lecz wy wzgardziliście ubogim. Czyż to nie bogaci was uciskają i nie oni ciągną was do sądów? 
Czyż nie oni bluźnią zaszczytnemu imieniu, od którego jesteście nazwani? 
A jeśli wypełniacie królewskie prawo zgodnie z Pismem: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie, dobrze czynicie. 
Lecz jeśli macie wzgląd na osobę, popełniacie grzech i jesteście osądzeni przez prawo jako przestępcy. 
Kto bowiem przestrzega całego prawa, a przekroczy jedno przykazanie, staje się winnym wszystkich. 
Bo ten, który powiedział: Nie będziesz cudzołożył, powiedział też: Nie będziesz zabijał. Jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą prawa. 
Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności. 
Sąd bowiem bez miłosierdzia odbędzie się nad tym, który nie czynił miłosierdzia, a miłosierdzie chlubi się przeciwko sądowi. 
Jaki z tego pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? 
Gdyby brat albo siostra nie mieli się w co ubrać i brakowałoby im codziennego pożywienia; 
A ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie, a nie dalibyście im tego, czego potrzebuje ciało, jaki z tego pożytek? 
Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. 
Lecz ktoś może powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez twoich uczynków, a ja ci pokażę swoją wiarę z moich uczynków. 
Ty wierzysz, że jest jeden Bóg, i dobrze czynisz. Demony także wierzą i drżą. 
Czy chcesz się przekonać, marny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa? 
Czy Abraham, nasz ojciec, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował Izaaka, swego syna, na ołtarzu? 
Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki wiara stała się doskonała. 
I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. 
Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie tylko z wiary. 
Podobnie i nierządnica Rachab, czy nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła wysłanników i wypuściła ich inną drogą? 
Jak bowiem ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa.