Žalmi.
108.
E giľi. Le Davidoskro žalmos. 
Miro jilo tuke zorales pačal, Devla! Giľavava tuke a bašavava andral calo miro jilo. 
Ušťi upre, harfo, citaro! Kamav te uštavel o kham. 
Paľikerava tuke, RAJEJA, maškar o narodi a giľavava tuke maškar o cudzinci, 
bo baro hin tiro verno kamiben dži upral o ňebos a tiro čačipen dži o chmari. 
Devla, av barardo upral o ňebos; tiri slava mi el pal caľi phuv! 
Zachraňin amen tire čače vasteha a šun man avri, hoj ola, kas kames, te aven spasimen. 
O Del prevakerďa andral peskro Chramos: „Zviťazinava a radišagoha rozďelinava o foros Šichem a merinava avri e dolina Sukot. 
Miro hin o Gilead, mange patrinel o Menaše, o Efrajim hin e prilba pre miro šero, e Judsko hiňi miro kraľiko žezlos. 
O Moab hin miro lavoris, pro Edom čhivava miri sandalka, bo hino miro, upral e filišťiňiko phuv viskinava, sar zviťazinava.“ 
Devla, ko man doanela andre lengro ohradzimen foros? Ko man ľidžala andro Edom? 
Či na tu, Devla? Ale tu amen odčhiďal a imar na ľidžas amare armadi. 
Pomožin amenge te domarel amare ňeprijaťeľen, bo le manušeskri pomoca nane pre ňisoste. 
Le Devleha zviťazinaha a ov uštarela pre amare ňeprijaťeľa.