Ⅰ അതോ ബന്ദിരഹം പ്രഭോ ർനാമ്നാ യുഷ്മാൻ വിനയേ യൂയം യേനാഹ്വാനേനാഹൂതാസ്തദുപയുക്തരൂപേണ

Ⅱ സർവ്വഥാ നമ്രതാം മൃദുതാം തിതിക്ഷാം പരസ്പരം പ്രമ്നാ സഹിഷ്ണുതാഞ്ചാചരത|

Ⅲ പ്രണയബന്ധനേന ചാത്മന ഏैക്യം രക്ഷിതും യതധ്വം|

Ⅳ യൂയമ് ഏകശരീരാ ഏകാത്മാനശ്ച തദ്വദ് ആഹ്വാനേന യൂയമ് ഏകപ്രത്യാശാപ്രാപ്തയേ സമാഹൂതാഃ|

Ⅴ യുഷ്മാകമ് ഏകഃ പ്രഭുരേകോ വിശ്വാസ ഏകം മജ്ജനം, സർവ്വേഷാം താതഃ

Ⅵ സർവ്വോപരിസ്ഥഃ സർവ്വവ്യാപീ സർവ്വേഷാം യുഷ്മാകം മധ്യവർത്തീ ചൈക ഈശ്വര ആസ്തേ|

Ⅶ കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദാനപരിമാണാനുസാരാദ് അസ്മാകമ് ഏകൈകസ്മൈ വിശേഷോ വരോഽദായി|

Ⅷ യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, "ഊർദ്ധ്വമ് ആരുഹ്യ ജേതൃൻ സ വിജിത്യ ബന്ദിനോഽകരോത്| തതഃ സ മനുജേഭ്യോഽപി സ്വീയാൻ വ്യശ്രാണയദ് വരാൻ|| "

Ⅸ ഊർദ്ധ്വമ് ആരുഹ്യേതിവാക്യസ്യായമർഥഃ സ പൂർവ്വം പൃഥിവീരൂപം സർവ്വാധഃസ്ഥിതം സ്ഥാനമ് അവതീർണവാൻ;

Ⅹ യശ്ചാവതീർണവാൻ സ ഏവ സ്വർഗാണാമ് ഉപര്യ്യുപര്യ്യാരൂഢവാൻ യതഃ സർവ്വാണി തേന പൂരയിതവ്യാനി|

Ⅺ സ ഏവ ച കാംശ്ചന പ്രേരിതാൻ അപരാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോഽപരാൻ സുസംവാദപ്രചാരകാൻ അപരാൻ പാലകാൻ ഉപദേശകാംശ്ച നിയുക്തവാൻ|

Ⅻ യാവദ് വയം സർവ്വേ വിശ്വാസസ്യേശ്വരപുത്രവിഷയകസ്യ തത്ത്വജ്ഞാനസ്യ ചൈക്യം സമ്പൂർണം പുരുഷർഥഞ്ചാർഥതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ സമ്പൂർണപരിമാണസ്യ സമം പരിമാണം ന പ്രാപ്നുമസ്താവത്

ⅩⅢ സ പരിചര്യ്യാകർമ്മസാധനായ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ശരീരസ്യ നിഷ്ഠായൈ ച പവിത്രലോകാനാം സിദ്ധതായാസ്താദൃശമ് ഉപായം നിശ്ചിതവാൻ|

ⅩⅣ അതഏവ മാനുഷാണാം ചാതുരീതോ ഭ്രമകധൂർത്തതായാശ്ഛലാച്ച ജാതേന സർവ്വേണ ശിക്ഷാവായുനാ വയം യദ് ബാലകാ ഇവ ദോലായമാനാ ന ഭ്രാമ്യാമ ഇത്യസ്മാഭി ര്യതിതവ്യം,

ⅩⅤ പ്രേമ്നാ സത്യതാമ് ആചരദ്ഭിഃ സർവ്വവിഷയേ ഖ്രീഷ്ടമ് ഉദ്ദിശ്യ വർദ്ധിതവ്യഞ്ച, യതഃ സ മൂർദ്ധാ,

ⅩⅥ തസ്മാച്ചൈകൈകസ്യാങ്ഗസ്യ സ്വസ്വപരിമാണാനുസാരേണ സാഹായ്യകരണാദ് ഉപകാരകൈഃ സർവ്വൈഃ സന്ധിഭിഃ കൃത്സ്നസ്യ ശരീരസ്യ സംയോഗേ സമ്മിലനേ ച ജാതേ പ്രേമ്നാ നിഷ്ഠാം ലഭമാനം കൃത്സ്നം ശരീരം വൃദ്ധിം പ്രാപ്നോതി|

ⅩⅦ യുഷ്മാൻ അഹം പ്രഭുനേദം ബ്രവീമ്യാദിശാമി ച, അന്യേ ഭിന്നജാതീയാ ഇവ യൂയം പൂന ർമാചരത|

ⅩⅧ യതസ്തേ സ്വമനോമായാമ് ആചരന്ത്യാന്തരികാജ്ഞാനാത് മാനസികകാഠിന്യാച്ച തിമിരാവൃതബുദ്ധയ ഈശ്വരീയജീവനസ്യ ബഗീർഭൂതാശ്ച ഭവന്തി,

ⅩⅨ സ്വാൻ ചൈതന്യശൂന്യാൻ കൃത്വാ ച ലോഭേന സർവ്വവിധാശൗചാചരണായ ലമ്പടതായാം സ്വാൻ സമർപിതവന്തഃ|

ⅩⅩ കിന്തു യൂയം ഖ്രീഷ്ടം ന താദൃശം പരിചിതവന്തഃ,

ⅩⅪ യതോ യൂയം തം ശ്രുതവന്തോ യാ സത്യാ ശിക്ഷാ യീശുതോ ലഭ്യാ തദനുസാരാത് തദീയോപദേശം പ്രാപ്തവന്തശ്ചേതി മന്യേ|

ⅩⅫ തസ്മാത് പൂർവ്വകാലികാചാരകാരീ യഃ പുരാതനപുരുഷോ മായാഭിലാഷൈ ർനശ്യതി തം ത്യക്ത്വാ യുഷ്മാഭി ർമാനസികഭാവോ നൂതനീകർത്തവ്യഃ,

ⅩⅩⅢ യോ നവപുരുഷ ഈശ്വരാനുരൂപേണ പുണ്യേന സത്യതാസഹിതേന

ⅩⅩⅣ ധാർമ്മികത്വേന ച സൃഷ്ടഃ സ ഏവ പരിധാതവ്യശ്ച|

ⅩⅩⅤ അതോ യൂയം സർവ്വേ മിഥ്യാകഥനം പരിത്യജ്യ സമീപവാസിഭിഃ സഹ സത്യാലാപം കുരുത യതോ വയം പരസ്പരമ് അങ്ഗപ്രത്യങ്ഗാ ഭവാമഃ|

ⅩⅩⅥ അപരം ക്രോധേ ജാതേ പാപം മാ കുരുധ്വമ്, അശാന്തേ യുഷ്മാകം രോഷേസൂര്യ്യോഽസ്തം ന ഗച്ഛതു|

ⅩⅩⅦ അപരം ശയതാനേ സ്ഥാനം മാ ദത്ത|

ⅩⅩⅧ ചോരഃ പുനശ്ചൈര്യ്യം ന കരോതു കിന്തു ദീനായ ദാനേ സാമർഥ്യം യജ്ജായതേ തദർഥം സ്വകരാഭ്യാം സദ്വൃത്ത്യാ പരിശ്രമം കരോതു|

ⅩⅩⅨ അപരം യുഷ്മാകം വദനേഭ്യഃ കോഽപി കദാലാപോ ന നിർഗച്ഛതു, കിന്തു യേന ശ്രോതുരുപകാരോ ജായതേ താദൃശഃ പ്രയോജനീയനിഷ്ഠായൈ ഫലദായക ആലാപോ യുഷ്മാകം ഭവതു|

ⅩⅩⅩ അപരഞ്ച യൂയം മുക്തിദിനപര്യ്യന്തമ് ഈശ്വരസ്യ യേന പവിത്രേണാത്മനാ മുദ്രയാങ്കിതാ അഭവത തം ശോകാന്വിതം മാ കുരുത|

ⅩⅩⅪ അപരം കടുവാക്യം രോഷഃ കോഷഃ കലഹോ നിന്ദാ സർവ്വവിധദ്വേഷശ്ചൈതാനി യുഷ്മാകം മധ്യാദ് ദൂരീഭവന്തു|

ⅩⅩⅫ യൂയം പരസ്പരം ഹിതൈഷിണഃ കോമലാന്തഃകരണാശ്ച ഭവത| അപരമ് ഈശ്വരഃ ഖ്രീഷ്ടേന യദ്വദ് യുഷ്മാകം ദോഷാൻ ക്ഷമിതവാൻ തദ്വദ് യൂയമപി പരസ്പരം ക്ഷമധ്വം|