2 Corinthians. 2. aparaJcAhaM punaH zokAya yuSmatsannidhiM na gamiSyAmIti manasi niracaiSaM| yasmAd ahaM yadi yuSmAn zokayuktAn karomi tarhi mayA yaH zokayuktIkRtastaM vinA kenApareNAhaM harSayiSye? mama yo harSaH sa yuSmAkaM sarvveSAM harSa eveti nizcitaM mayAbodhi; ataeva yairahaM harSayitavyastai rmadupasthitisamaye yanmama zoko na jAyeta tadarthameva yuSmabhyam etAdRzaM patraM mayA likhitaM| vastutastu bahuklezasya manaHpIDAyAzca samaye'haM bahvazrupAtena patramekaM likhitavAn yuSmAkaM zokArthaM tannahi kintu yuSmAsu madIyapremabAhulyasya jJApanArthaM| yenAhaM zokayuktIkRtastena kevalamahaM zokayuktIkRtastannahi kintvaMzato yUyaM sarvve'pi yato'hamatra kasmiMzcid doSamAropayituM necchAmi| bahUnAM yat tarjjanaM tena janenAlambhi tat tadarthaM pracuraM| ataH sa duHkhasAgare yanna nimajjati tadarthaM yuSmAbhiH sa kSantavyaH sAntvayitavyazca| iti hetoH prarthaye'haM yuSmAbhistasmin dayA kriyatAM| yUyaM sarvvakarmmaNi mamAdezaM gRhlItha na veti parIkSitum ahaM yuSmAn prati likhitavAn| yasya yo doSo yuSmAbhiH kSamyate tasya sa doSo mayApi kSamyate yazca doSo mayA kSamyate sa yuSmAkaM kRte khrISTasya sAkSAt kSamyate| zayatAnaH kalpanAsmAbhirajJAtA nahi, ato vayaM yat tena na vaJcyAmahe tadartham asmAbhiH sAvadhAnai rbhavitavyaM| aparaJca khrISTasya susaMvAdaghoSaNArthaM mayi troyAnagaramAgate prabhoH karmmaNe ca madarthaM dvAre mukte satyapi svabhrAtustItasyAvidyamAnatvAt madIyAtmanaH kApi zAnti rna babhUva, tasmAd ahaM tAn visarjjanaM yAcitvA mAkidaniyAdezaM gantuM prasthAnam akaravaM| ya IzvaraH sarvvadA khrISTenAsmAn jayinaH karoti sarvvatra cAsmAbhistadIyajJAnasya gandhaM prakAzayati sa dhanyaH| yasmAd ye trANaM lapsyante ye ca vinAzaM gamiSyanti tAn prati vayam IzvareNa khrISTasya saugandhyaM bhavAmaH| vayam ekeSAM mRtyave mRtyugandhA apareSAJca jIvanAya jIvanagandhA bhavAmaH, kintvetAdRzakarmmasAdhane kaH samartho'sti? anye bahavo lokA yadvad Izvarasya vAkyaM mRSAzikSayA mizrayanti vayaM tadvat tanna mizrayantaH saralabhAvenezvarasya sAkSAd IzvarasyAdezAt khrISTena kathAM bhASAmahe|