يَبُرَ. 11. دَوُدَ شَ بّيتِ بّيتِبَيٍ شَ مَنفّ بّ ﭑ بَرَ عَلَتَلَ قِندِ ﭑ يِفِ رَ. وٌ عَ قَلَمَ ﭑ بّ دِ، «عِ عِ فِ عَلْ شْنِ نَشَن تُفَنمَ سِفَقٍ رَ فٍيَ مَ، بَرِ مَ مِشِ حَاشِيٍ بَرَ عٍ شَ شَلِيٍ تٌنفٌ، عٍ شَ مِشِ بْحّ قَنيِيٍ قَشَ.» شَ سّرِيّ مُ نَ مِشِيٍ تَفِ سْنْن، تِنشِنتْي قَ مُنسٍ رَبَمَ؟ عَلَتَلَ نَ عَ شَ هْرْ مْبَنشِ سّنِيّنشِ كُي. عَ شَ كِبَنيِ نَ عَرِيَننَ. عَ عَدَ مَدِيٍ مَتٌمَ عَ قَنيِ رَ، عَ شَ عَ كٌلٌن نَشَن نَ عٍ سٌندٌنيِ كُي. عَلَتَلَ تِنشِنتْي نُن تِنشِنتَرٍ مَتٌمَ. فبَلٌي رَقَن نَشٍيٍ مَ، عَ نٍيٍ رَحَاشُ. عَ تِنشِنتَرٍ لُمَ تْورّ مْولِ بِرِن كُي. نَ لُمَ نّ عَلْ تّ وٌلٍنشِ نُن قٌيٍ حَاشِ. عَلَتَلَ تِنشِن. تِنشِنيِ رَقَن عَ مَ. تِنشِنتْي قَمَ عَ يَتَفِ تٌدٍ.