கோட்டையைக் காவல் செய்,

வீதியை கண்காணி,

உன்னைத் திடப்படுத்திக்கொள்,

உன் முழுப் பெலத்தையும் ஒன்றுதிரட்டு.

அவர்களின் திராட்சைத் தோட்டங்களை அழித்துப்போட்டாலும்,

யாக்கோபின் மாட்சிமையைப்போல் திரும்பவும் அமைத்துக்கொடுப்பார்.

இராணுவவீரர்களின் கேடயங்கள் சிவப்பாய் இருக்கின்றன.

தேர்கள் ஆயத்தப்படும் நாளிலே அவற்றிலுள்ள உலோகம் மினுங்குகிறது.

தேவதாரு மரத்தினால் செய்யப்பட்ட ஈட்டிகள் ஆயத்தமாக்கப்படுகின்றன.

கடகடவென்றோடி, இங்கும் அங்கும் விரைகின்றன.

அவை மின்னலைப்போல் பறக்கின்றன.

இருந்தும் அவர்கள் தங்கள் வழியில் இடறுகிறார்கள்.

பாதுகாப்புக்கான கேடயம் அதற்குரிய இடத்தில் வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

ஆற்றின் மதகுகள் திறந்து விடப்படுகின்றன; அரண்மனை சரிந்து விழுகிறது.

பட்டணத்திலுள்ளவர்களை நாடுகடத்திக் கொண்டுபோக உத்தரவிடப்பட்டது.

புறாக்களைப்போல் புலம்புகிறார்கள்.

அதன் தண்ணீரோ வடிந்து ஓடுகிறது.

ஆனால் ஒருவனும் திரும்பி வருவதில்லை.

தங்கத்தையும் கொள்ளையிடுங்கள்;

குறைவில்லை, என்று தாக்குகிறவர்கள் சொல்கிறார்கள்.

உள்ளங்கள் கலங்குகின்றன, முழங்கால்கள் தள்ளாடுகின்றன, உடல்கள் நடுங்குகின்றன,

எல்லா முகங்களும் வெளிறிப்போய் இருக்கின்றன.

ஆனால் இப்பொழுதோ சிங்கங்களின் குகை எங்கே?

சிங்கமும், அதன் பெண் சிங்கமும் குட்டிகளுடன் பயமின்றிபோன இடம் எங்கே?

தன் துணைச் சிங்கத்திற்குத் தேவையான இரையைத் பிடித்துக் கொன்று.

இரையினால் தன் குகையையும் நிரப்பியது.

என்று சேனைகளின் யெகோவா அறிவிக்கிறார்.

உன் சிங்கக்குட்டிகள் வாளினால் அழியும்.

பூமியில் உங்களுக்கு இரையில்லாமல் போகச்செய்வேன்.

இனிமேலும் கேட்கப்படுவதில்லை.”