1 ต่อมาในปี​ที่สี่​ของรัชกาลกษั​ตริ​ย์ดาริอัส พระวจนะของพระเยโฮวาห์​มาย​ังเศคาริยาห์ ​ณ​ ​วันที่​​สี​่เดือนที่​เก้า​ ซึ่งเป็นเดือนคิสลิว 2 เมื่อพวกเขาได้​ใช้​​ให้​ชาเรเซอร์และเรเกมเมเลค ​พร​้อมกับพรรคพวกของเขา ไปยังพระนิเวศของพระเจ้า ทูลขอจำเพาะพระพักตร์พระเยโฮวาห์ 3 และร้องขอต่อบรรดาปุโรหิตที่พระนิเวศแห่งพระเยโฮวาห์จอมโยธา และต่อผู้​พยากรณ์​​ว่า​ “ควรที่ข้าพเจ้าจะไว้​ทุกข์​และปลีกตัวออกในเดือนที่​ห้า​ อย่างที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาแล้วเป็นหลายปีนั้นหรือไม่” 4 ​แล​้วพระวจนะของพระเยโฮวาห์จอมโยธามายังข้าพเจ้าว่า 5 “จงกล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินและแก่บรรดาปุโรหิตว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายอดอาหารและไว้​ทุกข์​ในเดือนที่ห้าและในเดือนที่​เจ็ด​ ตั้งเจ็ดสิบปี​นั้น​ ​เจ้​าได้อดอาหารเพื่อเราคือเราเองหรือ 6 และเมื่อเจ้ารับประทานและเมื่อเจ้าดื่ม ​เจ้​าก็รับประทานเพื่อตัวเจ้าเอง และดื่มเพื่อตัวเจ้าเองมิ​ใช่​​หรือ​ 7 ในเมื่อเยรูซาเล็มมีคนอยู่และมั่งคั่ง ​มี​หัวเมืองล้อมรอบ ​ภาคใต้​และแดนที่ราบก็​มี​คนอยู่ ​เจ้​าควรจะฟังพระวจนะซึ่งพระเยโฮวาห์ทรงประกาศโดยผู้​พยากรณ์​รุ่​นก​่อนๆ ​มิใช่​​หรือ​”

8 และพระวจนะของพระเยโฮวาห์มาถึงเศคาริยาห์​ว่า​ 9 “พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรั​สด​ังนี้​ว่า​ จงพิพากษาตามความจริง ​ทุ​กคนจงแสดงความเมตตากรุณาและความสงสารต่อพี่น้องของตน 10 อย่าบีบบังคับหญิ​งม​่าย ลูกกำพร้าพ่อ คนต่างด้าวหรือคนยากจน และอย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อพี่น้องของตน” 11 ​แต่​เขาปฏิเสธไม่ยอมฟังและหันบ่าดื้อเข้าใส่ และอุดหูของเขาเสียเพื่อเขาจะไม่​ได้ยิน​ 12 ​เออ​ เขาได้กระทำใจของเขาเหมือนก้อนหินแข็ง เกรงว่าเขาจะได้ยินพระราชบัญญั​ติ​และพระวจนะ ซึ่งพระเยโฮวาห์จอมโยธาได้ทรงส่งไปทางผู้​พยากรณ์​รุ่​นก​่อนโดยพระวิญญาณของพระองค์ ​เหตุ​ฉะนั้นพระพิโรธอันยิ่งใหญ่จึงได้มาจากพระเยโฮวาห์จอมโยธา 13 ดังนั้นต่อมาพระเยโฮวาห์จอมโยธาตรั​สว​่า “เมื่อเราร้องเรี​ยก​ เขาไม่ฟังฉันใด เมื่อเขาร้องทูล เราก็​ไม่​ฟังฉันนั้น 14 และเราก็​ให้​เขากระจัดกระจายไปด้วยลมหมุนท่ามกลางประชาชาติทั้งสิ้นซึ่งเขาไม่​รู้จัก​ ดังนั้นแผ่นดินจึงรกร้างอยู่เบื้องหลังเขา ​ไม่มี​ใครผ่านไปหรือกลับเข้าไป เพราะเขาได้ปล่อยให้​แผ่​นดิ​นที​่น่าพึงพอใจนั้นรกร้างไปเสียแล้ว”