1 Kardeşlerim, yüce Efendimiz Yeşua Mesih’e iman edenler olarak ayrım yapmayın. 2-4 Havranıza altın yüzüklü, güzel giysili bir adamla kirli giysili yoksul bir adam girdiğinde, güzel giysiler giyene ilgiyle, “Buraya iyi bir yere otur”, yoksula, “Şurada dur” ya da “Ayağımın dibine otur” derseniz, aranızda ayrım yapmış, kötü düşünceli yargıçların durumuna düşmüş olmaz mısınız? 5 Sevgili kardeşlerim, dinleyin: Tanrı, imanda zengin olsunlar ve kendisini sevenlere vaat ettiği krallığınn mirasçıları olsunlar diye bu dünyada fakir olanları seçmedi mi? 6 Oysa siz yoksulu küçük düşürdünüz. Size zulmeden zenginler değil mi? Sizi mahkemelere sürükleyenler onlar değil mi? 7 Çağrıldığınız o yüce Ad’a küfreden onlar değil mi? 8 Bununla birlikte, “Komşunu kendin gibi seveceksin” diyen Kutsal Yazı’ya göre krallık yasasını yerine getiriyorsanız, iyi ediyorsunuz. 9 Ama ayrım yaparsanız, günah işlemiş olursunuz; Yasa tarafından, Yasa’yı çiğnemekle suçlu bulunursunuz. 10 Çünkü kim Yasa’nın tamamını yerine getirip bir noktada tökezlerse, bütününe karşı suçlu olur. 11 Çünkü “Zina etmeyeceksin” diyen, ayrıca “Adam öldürmeyeceksin” demiştir. Eğer zina etmez, ama adam öldürsen, Yasa’yı çiğnemiş olursun. 12 Özgürlük Yasası’na göre yargılanacak insanlar gibi konuşun ve davranın. 13 Çünkü yargı merhamet göstermeyene karşı merhametsizdir. Merhamet yargıya galip gelir.

14 Kardeşlerim, biri imanı olduğunu söyleyip de eylemleri olmazsa, bu neye yarar? Bu tür bir iman onu kurtarabilir mi? 15-16 Eğer bir erkek ya da kız kardeş çıplaksa ve günlük yiyecekten yoksunsa, biriniz ona, “Esenlikle git, ısınmanı ve doymanı dilerim” der, ama bedenin ihtiyaçlarını vermezse, bu neye yarar? 17 Bunun gibi, tek başına eylemsiz iman da ölüdür. 18 Evet, biri, “Senin imanın var, benimse eylemlerim. Bana eylemlerin olmadan imanını göster, ben de sana eylemlerimle imanımı göstereyim” diyebilir.

19 Sen Tanrı’nın bir olduğuna inanıyorsun, iyi ediyorsun. İblisler de buna inanıyor ve titriyorlar. 20 Ama ey boş insan, eylemsiz imanın ölü olduğunu mu bilmek istiyorsun? 21 Atamız Avraham, oğlu İshak’ı sunakta kurban etmekle aklanmadı mı? 22 Görüyorsun, onun imanı eylemleriyle birlikte işliyordu; eylemleriyle imanı tamamlandı.

23 Böylece, “Avraham Tanrı’ya iman etti ve bu ona doğruluk sayıldı” diyen Kutsal Yazı yerine gelmiş oldu. Ona Tanrı’nın dostu denildi.

24 Görüyorsunuz, insan yalnız imanla değil, eylemleriyle de aklanır.

25 Aynı şekilde, ulakları kabul edip başka bir yoldan gönderen fahişe Ravah da bu eylemiyle aklanmadı mı? 26 Ruhsuz beden nasıl ölüyse, eylemsiz iman da ölüdür.